Μια φορά κι έναν καιρό, δυο παιδιά, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι, η Ανθή Ρόζου και ο Γιώργος Βουλγαράκης δεν "πτοήθηκαν" από τα σημεία των καιρών και, παρακινούμενοι από την ανάγκη για ελευθερία έκφρασης, ξεκίνησαν οι δυο τους να γράψουν ένα από τα κεφάλαια της ζωής τους, το προσωπικό, υπέροχο και συγκλονιστικό θαλάσσιο ταξίδι σχεδόν 26χλμ από το πρώτο στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής.
Κολυμπώντας η μια δίπλα στον άλλον. Χεριά τη χεριά, θάλασσα τη θάλασσα, κύμα το κύμα, κόντρα την κόντρα, ρεύμα το ρεύμα. Ωσάν παράλληλοι θεατρικοί μονόλογοι ερμηνευμένοι στην απεραντοσύνη της θάλασσας.
(4).png)
Μαζί μέχρι το 14ο χλμ όπου ο Γιώργος πονεμένος από το στομάχι του ανέβηκε στη βάρκα ενθαρρύνοντας την Ανθή από πάνω πια. Άλλωστε ο Γιώργος είχε διαπλεύσει τη διαδρομή επίσημα κι επιτυχώς το 2015. Με τη δύναμη και τη συμπαράσταση της συνοδού τους και πρώην πρωταθλήτριας πόλο Σοφίας Μπουζάκη που κολυμπούσε δίπλα της και την αμέριστη συμβολή των άλλων δυο συνοδών τους, του Στρατή Μαυραγάνη και του Βασίλη Τσίκα, η Ανθή άνθισε στα 26 αυτά χιλιόμετρα και ολοκλήρωσε το ταξίδι της πετυχαίνοντας τον προσωπικό της στόχο. Να κολυμπήσει από το πρώτο στο δεύτερο πόδι μέσα από ένα προσωπικό ταξίδι κι εγχείρημα. Για τους δικούς της λόγους, για να κλείσει έναν κύκλο και να ανοίξει ένα νέο.
Ο Γιώργος απέδειξε ότι σημασία έχει πάνω από όλα το ταξίδι που άλλωστε είχε κάνει αλλιώς κι επίσημα πριν από 5 χρόνια. Κολυμβητικά τέκνα και οι δύο του Νικόλα Ρεπανά θέλησαν να κολυμπήσουν μαραθώνια και μοναχικά για να γνωρίσουν ένα κομμάτι της Ελλάδας διαφορετικά. Φίλοι τους από το κολυμβητήριο Καλαμαριάς κολύμπησαν από την ακτή μέχρι το σκάφος κάνοντας τον τερματισμό από συγκινητικό έως συγκλονιστικό ξεπερνώντας σε αίσθηση ακόμη και την κορύφωση μιας κινηματογραφικής ιστορίας.
Ούτως ή άλλως πέρα από την εκκίνηση και τον τερματισμό, πέρα από το επίσημο και το ανεπίσημο, πέρα από το προσωπικό και το ομαδικό, σημασία έχει το ταξίδι και η απόλαυση του.
Η Ανθή και ο Γιώργος διέπλευσαν τα 26χλμ σα μοναχικοί ταξιδιώτες με πλοηγό το σώμα τους και συνταξιδιώτες τους συνοδούς τους Σοφία, Στρατή και Βασίλη.
Ήταν σαν μια αμαξοστοιχία που σιδηροδρόμησε στη θάλασσα. Όπου στην αποβάθρα τους περίμεναν οι ταξιδιώτες της ζωής τους.
Και τους στεφάνωσαν με χειροποίητη κότινη πλέξη, όχι για να χειροκροτήσουν, αλλά γιατί ένα σενάριο είναι τελικά η ζωή με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους ανθρώπους.
Και ίσως κάπου εκεί ο πρώτος ιστορικά σύγχρονος μαραθωνοκολυμβητής της Ελλάδας, ο αείμνηστος Ιάσων Ζηργάνος, να έδωσε με μεταφυσικό τρόπο την "ευλογία" του στους εραστές της κολυμβητικής τέχνης.
