Με επιστολή του προς τον δήμαρχο, Γιάννη Μπουτάρη, ο εργαζόμενος στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ποιμενίδης, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο για το οποίο επελέγη ως εθελοντής αιμοδότης και ταυτόχρονα ασκεί σκληρή κριτική για την πολιτική της δημοτικής αρχής.
«Αρνούμαι να παραλάβω «βραβείο» από ανθρώπους που συμφωνούν και υπηρετούν το σημερινό κοινωνικό σύστημα και πολιτική, που σακατεύουν τη ζωή μας και μας πίνουν το αίμα. Πολιτική που όλα αυτά τα χρόνια αντί να κάνει καλύτερο το δημόσιο σύστημα υγείας το διέλυσε», αναφέρει ο κ. Ποιμενίδης στην επιστολή του και καλεί τον δήμαρχο: «Αντί να μας «βραβεύετε», φροντίστε να τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους στον δήμο Θεσ/νίκης, για να έχουμε την υγειά μας και να μπορούμε να δίνουμε αίμα για συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Δεν αναφέρομαι αναλυτικά στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας που δεν τηρούνται, γιατί τα γνωρίζετε καλά (το πιο απλό θα αναφέρω μόνο: δεν μας παρέχονται ούτε καν τα μέσα ατομικής προστασίας). Όπως γνωρίζετε καλά και για το αίμα που έχει χυθεί από συναδέλφους μου στα δύο θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» και στα υπόλοιπα εργατικά «ατυχήματα» που είναι συχνά στον δήμο Θεσ/νίκης».
Αναλυτικότερα, ολόκληρη η επιστολή του εργαζόμενου προς τον δήμαρχο Θεσ/νίκης Γ. Μπουτάρη:
Κύριε δήμαρχε,
Με πρόσκλησή σας, με καλέσατε να βραβευτώ, ως εθελοντής αιμοδότης, με το τιμητικό «χάλκινο μετάλλιο» σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιουνίου. Η βράβευσή μου θα γινόταν γιατί μέσα στο 2017 έδωσα 10 φορές αιμοπετάλια. Η τελετή εντασσόταν στην εβδομάδα εκδηλώσεων με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του εθελοντή αιμοδότη. Δεν παραβρέθηκα στην τελετή αρνούμενος να παραλάβω το «βραβείο» μου για τους εξής λόγους:
α) Δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι σπουδαίο δίνοντας αίμα για συνανθρώπους μου που είχαν ανάγκη.
β) Όλα αυτά τα θεωρώ υποκρισία. Αρνούμαι να παραλάβω «βραβείο» από ανθρώπους που συμφωνούν και υπηρετούν το σημερινό κοινωνικό σύστημα και πολιτική, που σακατεύουν τη ζωή μας και μας πίνουν το αίμα. Πολιτική που όλα αυτά τα χρόνια αντί να κάνει καλύτερο το δημόσιο σύστημα υγείας το διέλυσε.
γ) Ως εργαζόμενος στην υπηρεσία καθαριότητας του δήμου Θεσ/νίκης, γνωρίζω καλά ότι αρκετοί συνάδελφοί μου συμμετέχουν τακτικά σε εθελοντικές αιμοδοσίες. Αντί να μας «βραβεύετε», φροντίστε να τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους στον δήμο Θεσ/νίκης, για να έχουμε την υγειά μας και να μπορούμε να δίνουμε αίμα για συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Δεν αναφέρομαι αναλυτικά στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας που δεν τηρούνται, γιατί τα γνωρίζετε καλά (το πιο απλό θα αναφέρω μόνο: δεν μας παρέχονται ούτε καν τα μέσα ατομικής προστασίας). Όπως γνωρίζετε καλά και για το αίμα που έχει χυθεί από συναδέλφους μου στα δύο θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» και στα υπόλοιπα εργατικά «ατυχήματα» που είναι συχνά στον δήμο Θεσ/νίκης.
Τέλος, πιστεύω ότι η αλληλεγγύη δεν διδάσκεται σε διάφορες τελετές σε μέγαρα, δεξιώσεις, «παγκόσμιες ημέρες εθελοντή» κ.α. Η αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους μας ξεκινάει από τον τρόπο που λέμε καλημέρα, από την καθημερινή μας στάση και πράξη, από τη βοήθεια που δίνουμε σε ανθρώπους που αγωνίζονται, από το στρατόπεδο που επιλέξαμε να είμαστε στον ταξικό πόλεμο που γίνεται, από την συμμετοχή μας στον αγώνα για να καλυτερέψει η ζωή του εργαζόμενου λαού.
Ποιμενίδης Παναγιώτης
