Γράφει η Νεφέλη Κομματά.
.
7ο Thessaloniki Pride. Pride ή Φεστιβάλ Υπερηφάνειας ή εκείνη η μέρα που τα πάντα είναι δυνατά, τα πάντα είναι ελεύθερα και τα πάντα είναι πολύχρωμα. Δεν είχα ξαναπάει σε Pride, μα ίσως και καλύτερα· έζησα ακόμη πιο έντονα κάθε λεπτό της σαββατιάτικης γιορτής.
Όποια κι αν είναι η άποψη σου για την LGBTQ+ κοινότητα, το φεστιβάλ μόνο του τραβάει πάντα διαφορετικούς προβολείς. Άγριους. Ο κόσμος λέει ότι θέλει να προκαλέσει. Να γεννήσει σχόλια, να ιντριγκάρει, να ερεθίσει. Θα ήθελα να ρωτήσω όλους εκείνους που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο αν έχουν συμμετάσχει έστω για λίγο σε μια τέτοια γιορτή. Όχι εάν την είδαν από την τηλεόραση ή από ένα ποστ στο Facebook, αλλά αν πήραν μέρος κι έγιναν ένα με το πλήθος, έτσι για την πλάκα τους κι ας μην υποστήριζαν τις ίδιες απόψεις. Είναι αδύνατον να κατακρίνεις το Pride όταν θα πας και θα δεις γύρω σου μόνο χαμόγελα και χρώμα.
Μαζευτήκαμε στις 7 στο Λευκό Πύργο. Μουσική, χορός, φασαρία, ουράνια τόξα και πολύχρωμα μαλλιά. Χαμός. Πήραμε μια σημαία χωρίς εθνικότητα, μια σημαία που θα μπορούσες να τη σηκώσεις σ’ όλον τον κόσμο και να έχει το ίδιο νόημα. Όσο περιμέναμε να αρχίσει η παρέλαση, παρατηρούσα γύρω μου τους ανθρώπους που θα περπατούσαν στην πόλη για να γιορτάσουν εκείνο που γι’ άλλους είναι αυτονόητο· την ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου. Κάποιοι φορούσαν έντονα ρούχα, μακιγιάζ, άλλοι το μεγαλύτερο τους χαμόγελο, σ’ ένα event που δεν έχει dress code παρά μόνο την προτροπή να φορέσεις ό, τι σε εκφράζει και σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Και πόσα χρώματα αλήθεια!
Μέσα σε δυνατή μουσική, ξεκίνησαν τα άρματα. Ανεβήκαν από την Εθνικής Αμύνης προς την Τσιμισκή κι όλοι μαζί ακολουθούσαμε χορεύοντας. Έχεις χορέψει ποτέ στην Τσιμισκή; Σκέτη ευτυχία. Νιώθεις τον κόσμο, νιώθεις τα vibes, όλους εκείνους που περνούν καλά κι απολαμβάνουν τη στιγμή όσο κι εσύ. Ποιος να κρίνει και ποιος να σχολιάσει; Πώς να βγάλεις αρνητισμό για μια γιορτή που γεννάει στους ανθρώπους τόση ευχαρίστηση;
Ποιος ξέρει πόσοι άνθρωποι περπατούσαμε. Σίγουρα ένα - δυο χιλιάδες. Ακούς; Χιλιάδες. Και κάποιοι πιστεύουν ακόμη πως υπάρχει κάτι το περίεργο, το μη αποδεκτό ή κατανοητό. Κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στην αλήθεια των ανθρώπων με την ελπίδα πως όταν τα ανοίξουν, ο κόσμος θα είναι το ίδιο γκρίζος, κλεισμένος για πάντα σε κουτάκια και πλασμένος με τα γνωστά καλούπια. Αυτό είναι το φυσιολογικό;
Οι περαστικοί κοιτούσαν, άλλοι με χαμόγελα, άλλοι με σοκ και δέος. Φωτογραφίες, story μέσα κι έξω απ’ την παρέλαση, έτσι για να μείνει κάτι, για να έχουμε να θυμόμαστε λίγη απ’ την ενέργεια που ζήσαμε. Φτάσαμε στην παραλία, στη Λεωφόρο Νίκης και συνεχίσαμε να χορεύουμε δίπλα στη θάλασσα και κάτω απ’ την Αριστοτέλους, μέχρι που γυρίσαμε πίσω, στο Λευκό Πύργο εκεί όπου η παρέλαση έδινε τη θέση της στο live show. Άραγε, υπάρχει κάποια αμφιβολία για το πόσο την απόλαυσα τούτη τη διαφορετική βόλτα στην πόλη;
Γύρω στις 10, μετά τα πυροτεχνήματα, ακούστηκε το φετινό τραγούδι του Pride «It’s a family thing», μιας που το μήνυμα για το 7ο φεστιβάλ ήταν το «Άκρως Οικογενειακών». Η κοινότητα θυμίζει οικογένεια κι οι διοργανωτές ήθελαν να προβάλλουν το δέσιμο και την ασφάλεια που μπορεί να νιώσει κάποιος ανάμεσα τους. Κανείς δεν είναι ούτε χρειάζεται να παλεύει μόνος. Υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω, χιλιάδες, για να τον βοηθήσουν.
Το show είχε πολλά δρώμενα, από χορευτικές ομάδες όπως οι House of Drama κι οι Angry Feminists, live από τους Vintage the Band μέχρι και Drug Show. Δεν είχα ξαναδεί Drug Show, ούτε ζωντανά, ούτε online κι εντυπωσιάστηκα. Μακιγιάζ, χιούμορ, χορός κι αυτοπεποίθηση. Θεαματικό το δίχως άλλο.
Τη βραδιά παρουσίαζε η Μαίρη Συνατσάκη με την Ξένια Ντάνια, ενώ τα «μεγάλα» ονόματα ήταν οι KINGS κι ο Μύρωνας Στρατής. Εντάξει, το show είχε και κάποιες ατυχίες ή τεχνικά προβλήματα, παρ’ όλα αυτά κράτησε μέχρι τις 2 παρά με κέφι και μια βροχή που καραδοκούσε αλλά δεν χτύπησε ποτέ. Προσωπικό αγαπημένο highlight: το παιδί που ανέβηκε πάνω στη σκηνή για να ευχηθεί στο αγόρι του «Χρόνια πολλά» για τα γενέθλιά του. Υπάρχουν ακόμη ρομαντικές ψυχές εκεί έξω.
Και κάπως έτσι το Pride έφτασε στο τέλος του. Μια 100% εθελοντική διοργάνωση, που κράτησε 3 μέρες και κορυφώθηκε το Σάββατο με την πιο πολύχρωμη και φαντασμαγορική παρέλαση. Μην ξεγελιέστε και μην τρομάζετε. Το Pride δεν είναι παρά μια γιορτή για την ελευθερία, για την ισότητα, για τις δυνατότητες. Θέλει να μας θυμίσει πως όλα είναι επιτρεπτά, ηθικά, «σωστά» και φυσιολογικά. Μπορείς να είσαι και να αγαπάς όποιον θέλεις. Υπάρχει κάτι ομορφότερο απ’ αυτό;
Περιορίζουμε συνεχώς τον εαυτό και τα συναισθήματά μας. Καταπιεζόμαστε και προσπαθούμε να αρέσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο, που όλο μιλάει κι όλο έχει άποψη για τα πάντα, και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, εμάς μας νοιάζει. Γιατί; Νόμιζα πως το παν είναι να είμαστε στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι. Γιατί λοιπόν να μην την διεκδικήσουμε αυτήν την ευτυχία μας;
Βγείτε έξω και βάλτε και χρώματα και μακιγιάζ και περούκες και κοντομάνικα κι αμάνικα και σορτς και τακούνια και ό, τι μα ό, τι εσείς θέλετε. Ας ζήσουμε επιτέλους όλοι μας σε μια ελεύθερη κοινωνία. 2018, πόσο ακόμη να περιμένουμε για την ισότητα; Την αξίζουμε.
Human rights are my pride.
Χρησιμοποιήστε στις κοινοποιήσεις σας τα παρακάτω tags δημοσίευσης:
#ΝεφέληΚομματά #NefeliKommata #Kulturosupa #Κουλτουρόσουπα #παράξενηζωή #7othessalonikipride #pride #LGBTQ+ #Pride #Υπερηφάνεια #Παρέλαση #ΜαίρηΣυνατσάκη #ΜύρωναςΣτρατής #Kings #θεσσαλονίκη #Τhessaloniki #MairiSinatsaki
=
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Σινεμά με Θέα 2018 στο Μέγαρο Μουσικής ΕΔΩ
-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2018. Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ κ.ά. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΔΩ
.
-Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2018 ΕΔΩ
Τι θα δείτε στη Μονή Λαζαριστών Ιούνιο & Ιούλιο 2018 - Όλες οι συναυλίες ΕΔΩ
-Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2018 ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ κιν/κές ταινίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
