Από τη στήλη «Ιδέα μου είναι;» του Κρίτωνα Ζαχαριάδη για την Κουλτουρόσουπα
Πως είστε; Πως περνάτε το χρόνο σας αυτό τον καιρό; Μου λείψατε και επειδή αυτό το διάστημα είμαι καλύτερα, είπα να τα πούμε λίγο εορταστικά και να μοιραστούμε σκέψεις...
Να σας πω λοιπόν πως πράγματα που δεν έκανα στην προηγούμενη καραντίνα τα έκανα τώρα. Συμμάζεμα αποδείξεων, ξεσκαρτάρισμα ντουλαπιών και συρταριών... και.... μέσα σε αυτούς τους αμύθητους θησαυρούς τί λέτε να ξετρύπωσα;
Ναι ναι ναι... το χρονοντούλαπο της Νάρνια με γύρισε τουλάχιστον 25 ίσως και 30 χρόνια πίσω (είμαι 42) που όταν με ρωτούσαν τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις έλεγα τροχονόμος, μαέστρος, αστροναύτης και κάπου στην πρώτη δημοτικού ξεκίνησα να λέω ηθοποιός.
Έτσι κάθε φορά όταν έβλεπα τη γιαγιά μου ή τις θείες μου να ετοιμάζονταν με τα καλά τους φορέματα ή ταγιέρ για το θέατρο, παρακαλούσα να με πάρουν και εμένα μαζί τους. Και γινόταν... μόνο που μάλλον το μετάνιωναν στο τέλος γιατί με περίμεναν τουλάχιστον μια ώρα μετά το τέλος της παράστασης μέχρι να καταφέρω να πάρω αυτόγραφα από όλους. Και ναι... αυτά ξετρύπωσα.... Τη συλλογή που έκανα μικρός με τα ΑΥΤΟΓΡΑΦΑ....! Τα είδα και δεν το πίστευα... Πόσες εικόνες.. πόσες αναμνήσεις....
Τότε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και πιο αθώα κάπως... Ζούσαμε στην εποχή της αφθονίας, στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ που το μόνο πρόβλημα των γυναικών ήταν πως θα κρύψουν από τους συζύγους τους, τις αποδείξεις από τα Bodyline...
Τα θέατρα γέμιζαν από γυναίκες οι οποίες θελαν να δουν το sex symbol της εποχής από κοντά Πάνο Μιχαλόπουλο και έπειτα τις αγαπημένες σε όλους Βλαχοπούλου, Βουγιουκλάκη.... και από άντρες για να θαυμάσουν το κλεφτρόνι και τζέντλεμαν ή τον έναν αλλά λέων, Στάθη Ψάλτη. Οι παραστάσεις που πουλούσαν περισσότερο ήταν κυρίως οι επιθεωρήσεις χωρίς να είναι ταμπού όπως μάλλον είναι στις ημέρες μας.
Αν εξαιρέσεις τέσσερα πέντε μεγάλα ονόματα, οι πιο πολλοί γνωστοί ηθοποιοί τηλεόρασης και κινηματογράφου συμμετείχαν σίγουρα σε επιθεώρηση μαζί με μια πλειάδα γνωστών αστέρων της εποχής. Κάποιοι τίτλοι που θυμάμαι ήταν: «Αχ Μαρία», «Τρελάντα Λαμπάντα...», «Πως τη λεν τη βαζελίνη Τούρκικα;», «Βουλή τους και Ραβδί τους...»…
Έπειτα θα πήγαιναν και σε έργα πιο κλασσικά, κυρίως όμως για να δουν τους ηθοποιούς που λάτρευαν ή αγαπούσαν παρά το ίδιο το έργο. Οι ηθοποιοί αυτοί θα ήταν Βουγιουκλάκη, Καρέζη, Βούρος, Βαλτινός, Ζαχάρωφ, Παπαματθαίου, Στυλιανοπούλου, Ιωαννίδου, Πάντζας, Κάπης, Φιλιππίδης, Μπονάτσος, Πανοπούλου και πολλοί πολλοί ακόμη.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη σύμφωνα με αυτά που έβλεπα και ζούσα με τη μικρή μου εμπειρία... Ο κόσμος δε σκεφτόταν τα χρήματα και πήγαινε πολύ συχνά αντί μπυραρίας ή μπουζουκιών τα Σαββατοκύριακα για βραδινή έξοδο στα θέατρα. Οι καταστάσεις βέβαια ήταν όπως είπαμε πολύ διαφορετικές. Δεν υπήρχε η αμεσότητα των social media όπως σήμερα... Αυτό συνεπάγεται ότι δεν ξέραμε καθόλου τον ηθοποιό που αγαπούσαμε να παρακολουθούμε μέσα από σειρές ή ταινίες, όπως τώρα. Στις μέρες μας έχεις τη δυνατότητα να διαβάσεις την κάθε σκέψη του εκάστοτε ηθοποιού, τραγουδιστή, αθλητή ή παρουσιαστή, να δεις όλες τις προσωπικές του στιγμές από τις φωτογραφίες που επιλέγει ο ίδιος να ανεβάσει και έχεις τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή με τον αγαπημένο σου σταρ ή να αντιδράσεις με σχόλιο, αυτοκόλλητο ή εικόνα σε όποιο δικό του σχόλιο ή αναφορά...
.png)
Τότε το αυτόγραφο ήταν μια ιεροτελεστία που εντάσσονταν στην έξοδο του θεάτρου ή των νυχτερινών κέντρων. Ήταν ο μόνος τρόπος για να δεις από κοντά τον αγαπημένο σου σταρ, να εκφράσεις τον θαυμασμό σου και να νιώσεις ικανοποίηση ότι έστω και για λίγα δευτερόλεπτα ήρθες κοντά με κάποιον τρόπο με ένα πρόσωπο που θαυμάζεις...
Πριν κάποια χρόνια αν έβρισκα αυτά τα αυτόγραφα θα ντρεπόμουν... Αλλά ειλικρινά νιώθω πολύ υπερήφανος, γι’ αυτό θέλω να σας παραθέσω κάποια από τη συλλογή μου.
Όπως θα διαπιστώσετε κάποια μοιάζουν υπογεγραμμένα και άλλα όχι... Παρ’ όλα αυτά όλα είναι γιατί οι περισσότεροι γράφανε από την πίσω πλευρά. Π.χ. η Έλντα (της ειχα στείλει γράμμα) μου απάντησε πίσω από το αυτόγραφό της ή και η Αλίκη το ίδιο, αλλά επειδή έχουν παράλληλα συμβουλές και παροτρύνσεις θα μου επιτρέψετε να μην τα αποκαλύψω.
Για να κρατήσω το σασπένς σας παρουσιάζω πρώτα κάποια αυτόγραφα ηθοποιών που λογικά κρατούσαν δεύτερους ή τρίτους ρόλους που στην κυριολεξία δεν τους γνωρίζω αλλά εύχομαι να συνεχίζουν να δημιουργούν με ό,τι αγαπάνε...
.jpg)
Παρακάτω θα δείτε αγαπημένους μου ηθοποιούς φερμένος κυριολεκτικά από την εποχή του ένδοξου ελληνικού κινηματογράφου...
.jpg)
Έπειτα αξιόλογους ηθοποιούς που άλλαξε κάπως η εμφάνιση αλλά παραμένουν ονόματα και υπηρετούν με συνέπεια το θέατρο...
.jpg)
Αυτόγραφα από ηθοποιούς που πραγματικά θαύμαζα, αποτελούσαν την αιτία για να πάω θέατρο και με έκαναν να αγαπήσω και να ακολουθήσω την τέχνη της υποκριτικής μέσα από τις ερμηνείες τους...
.jpg)
.jpg)
Στη συνέχεια έχω την πίσω όψη κάποιων από τα αυτόγραφα που σας έλεγα...
Οι λατρεμένοι μου που πέρασαν στη γειτονιά των αγγέλων αλλά η εικόνα τους μένει ακόμα ανεξίτηλα αποτυπωμένη στις καρδιές μας..
Και για το τέλος σας κράτησα μπόνους... κάποιων τραγουδιστών που είχα πάρει από συναυλίες (του Νταλάρα πρέπει να είναι από μια συναυλία που έκανε στο Ράδιο Σίτυ μαζί με τον Παπακωνσταντίντου).
Όπως διαπιστώνετε αυτές ήταν οι έξοδοι μου τα Σαββατοκύριακα όπου τις περισσότερες παραστάσεις είχα δει από τρεις ή τέσσερις φορές το λιγότερο. Άλλες έξοδοι φανερές με γιαγιά, θείες, σπάνια ξαδέρφια ή φίλους και οι περισσότερες κρυφές με κοπάνα από το φροντιστήριο.
.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι που την πρώτη φορά που πήγα στον Σπύρο Παπαδόπουλο στο «Ξύπνα Βασίλη», έφτασα αργοπορημένος, στο τέλος, δεν πρόλαβα να δω την παράσταση επειδή αργά αποφάσισα να το σκάσω... έτσι τρύπωσα στα καμαρίνια μόνο για να τον δω από κοντά και να πάρω αυτόγραφο γνωρίζοντας πως θα πάω την επόμενη να τον δω όπως και έκανα τρεις φορές. Αλλά την πρώτη με βλέπει μόνο μου με τη σχολική σάκα, υπογράφει το αυτόγραφο και με ρωτάει: «Κρίτωνα ποια σκηνή σου άρεσε πιο πολύ; Δεν το περίμενα και από το άγχος μου θεωρώντας ότι έπρεπε να πω κάποια είπα: Στην τελευταία πράξη παίξατε υπέροχα... (που δεν ήξερα καν αν συμμετείχε)....
.
.jpg)
.
Παίρνω το αυτόγραφο και φεύγω κόκκινος από ντροπή τρέχοντας. Την επόμενη ημέρα πάλι κάνοντας κοπάνα από τα αγγλικά αυτή τη φορά, πήγα μόνος μου στο θέατρο και ήμουν και μισή ώρα νωρίτερα. Αφού είδα όλη την παράσταση, πάω πάλι στα καμαρίνια, παίρνω δεύτερο αυτόγραφο και του λέω: «εχθές ψέματα σας είπα... Ήσασταν σε όλο το έργο καλός....» και μετά για κάποιο ηλίθιο λόγω συμπληρώνω και του λέω.... «εκτός από την τελευταία σκηνή...».
Ίσως γιατί τον είχα παινέψει για αυτήν την προηγούμενη ημέρα; Ποιος ξέρει τι σκεφτόμουν... και πήρα πάλι το αυτόγραφο και έφυγα τρέχοντας... Σπύρο όπως και να έχει σε ευχαριστώ και χωρίς να τρέχω πλέον....
Στις ημέρες μας τα πράγματα ευτυχώς έχουν αλλάξει κατά πολύ. Το θέατρο έχει απενοχοποιηθεί, έρχεται περισσότερος κόσμος, άντρες γυναίκες, δεν είναι μόνο έξοδος του γυναικείου φύλου κυρίως και έχει διευρυνθεί η ηλικιακή γκάμα των θεατών... Το εισιτήριο είναι πιο προσιτό σε περιπτώσεις όσο και του κινηματογράφου, υπάρχουν άπειρες επιλογές έργων με διαφορετική θεματολογία και τα αυτόγραφα έχουν αντικατασταθεί ή εξαφανιστεί και τη θέση τους έχουν πάρει οι selfie...
Πλέον αν κάποιος έχει αυτόγραφα, φωτογραφία με αφιέρωση και υπογραφή, θεωρώ πως είναι σπάνιο κειμήλιο πολιτιστικής κληρονομιάς από όποιων ηθοποιό, τραγουδιστή παρουσιαστή ή αθλητή.
Ειλικρινά νιώθω πολύ τυχερός που έζησα αυτές τις εποχές... κάθε αυτόγραφο πραγματικά και μια διαφορετική ιστορία....
Αν έχετε και εσείς κάποια από αυτά και θέλετε να μοιραστείτε την ιστορία σας μετά χαράς να μας τη στείλετε.
Χάρηκα που ξαναβρεθήκαμε και θα χαρώ να μου στέλνετε και ιδέες με θέματα που θα θέλατε να αναλύουμε και να σχολιάζουμε...
Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!
1 Comments
Λίλη
10 December 2020 | 11:56 pm |