Πρόσφατα διορισμένος στο φημισμένο κολέγιο του Saint-Joseph, ο Pierre Hoffman διακρίνει μια διάχυτη βία και εχθρικότητα σε μια από τις τάξεις. Μήπως γιατί ο καθηγητής γαλλικής γλώσσας αυτοκτόνησε εν ώρα μαθήματος; 

 Ο χρόνος μπορεί να είναι σχετικός, δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, με τις ρυτίδες μας. Το εξωτερικό μας κέλυφος φθείρεται και η φθορά αυτή έχει συνήθως αντίκτυπο και στον εσωτερικό μας κόσμο. Υπάρχουν κομβικές στιγμές σε αυτή την πορεία μέσα στη συνεχόμενη κυκλική κίνηση των δεικτών του ρολογιού. Η σχετικότητα του χρόνου έγκειται στην αίσθηση ταχύτητας περιστροφής που αποκομίζουμε εμείς ως παρατηρητές.

 «Υπάρχει ένα μονάχα φιλοσοφικό πρόβλημα πραγματικά σοβαρό: η αυτοκτονία. Αν κρίνουμε πως η ζωή αξίζει να τη ζει ή να μην τη ζει κανείς, απαντούμε στο θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας. Τα υπόλοιπα, αν ο κόσμος έχει τρεις διαστάσεις, αν το πνεύμα διαιρείται σε εννιά ή δώδεκα κατηγορίες, έπονται. Είναι παιχνίδια. Πρέπει πρώτα να απαντήσουμε» (Οι πρώτες γραμμές από τον Μύθο του Σίσυφου του Αλμπέρ Καμύ)

 Έντεκα τραγούδια από ισάριθμες ταινίες της χιλιετίας που διανύουμε.. Μοναδικά κριτήριά να ταιριάζουν στα μουσικά μου γούστα, να μου θυμίζουν όταν τα ακούω τις συγκεκριμένες ταινίες και φυσικά να μου αρέσουν (όσο γίνεται) και τα φιλμ στα οποία ακούγονται. Γιατί οι αναμνήσεις από μια ταινία πολλές φορές περικλείονται σε λίγες νότες… Η σειρά δεν είναι αξιολογική, και δε θα μπορούσε άλλωστε…

Ένας διεμφυλικός Οιδίποδας πλανάται σε ένα σβησμένο Τόκυο. Μια Ιαπωνία υποταγμένη στρατιωτικά, βουτάει στα νερά της πολιτισμικής λήθης και των ψυχεδελικών ναρκωτικών με φόντο τα συντρίμμια μιας κάποιας παρελθοντικής στιγμής.  Γράφει ο Στέφανος Γκιζλής

 «Σε αυτή την ταινία έκανα έναν νεαρό παρανοϊκό που οδηγούσε ένα λεωφορείο. Δεν πιστεύω ότι ήταν μια ταινία που έπρεπε να πάρει βραβεία. Ήταν μια ταινία της σειράς. Επειδή ήταν τότε η δικτατορία και πρωταγωνιστές ήταν η αστυνομία, γι’ αυτό το λόγο πήρε τα βραβεία».

 Ο Όρσον Γουέλς είχε πει κάποτε ότι η μοναδική προετοιμασία που έκανε για να γυρίσει τον «Πολίτη Κέιν», ήταν η παρακολούθηση της ταινίας «Η Ταχυδρομική Άμαξα» του Τζον Φορντ. Την είδε, όπως είπε ο ιδιοφυής σκηνοθέτης, πάνω από 40 φορές, ενώ όταν ρωτήθηκε για το ποιοι είναι οι τρεις αγαπημένοι του σκηνοθέτες απάντησε «Φορντ, Φορντ, Φορντ»!

Δύο ταινίες και ισάριθμες φιλμικές αναφορές στον αλκοολισμό. Δύο βασικοί χαρακτήρες. Ο Μπεν στο «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» του Μάικ Φίγκις από τα 1995 και ο Αλέν στη «Φλόγα που τρεμοσβήνει» του Λουί Μάλ από τα 1963. Γράφει ο Στέφανος Γκιζλής

  Υποδύεται τον (ενήλικο πια) γιο του Τζακ Τόρανς, που έχει διατηρήσει τις τηλεπαθητικές του ικανότητες

 Το Συμβούλιο εργάζεται συστηματικά για την ενημέρωση των πολιτών και την ευαισθητοποίησή τους σε περιβαλλοντικά ζητήματα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην περιβαλλοντική εκπαίδευση.

 Όταν o Ζόρντι επιστρέφει στο χωριό που μεγάλωσε, μαθαίνει ότι ο πατέρας του δεν είναι, όπως πίστευε, θαμμένος στο νεκροταφείο του χωριού. Αμέσως μετά, διαπιστώνει ότι η Βέρα, μια νεαρή κοπέλα που υποτίθεται ότι είχε σκοτωθεί μαζί με τον πατέρα του, είναι ακόμα ζωντανή.

Ένας καλός δάσκαλος, μπορεί να γίνει ο λόγος που κανονικοί, συνηθισμένοι μαθητές, φτάνουν να κάνουν μεγάλα και ασυνήθιστα όνειρα. Και αυτοί είναι δύο από τους καλύτερους κινηματογραφικούς καθηγητές που έχουμε δει. Aπό την Ιωάννα Δούνδη.

 H παραλία Αλυκής Κίτρους είναι μία από πιο ρυπασμένες περιοχές της Ελλάδας. Ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου απευθύνει ευρύ κάλεσμα για εθελοντικό καθαρισμό της παραλίας, την Κυριακή 12 Μαΐου 2019 και καλεί δήμους, φορείς, συλλόγους και πολίτες να συνεισφέρουν σε μία μεγάλη προσπάθεια να καταπολεμηθεί το «τέρας» της πλαστικής ρύπανσης στην παραλία αυτή, η 

 Κορσική, δεκαετία ’90, ένα πεδίο πολύ βίαιων εθνικιστικών συγκρούσεων, που στόχο είχαν την αυτονόμηση του νησιού από τον έλεγχο της Γαλλίας. Δεκάδες νεκροί και ένα νησί παραδομένο στη βία.

 Αυτό μπορούσε να το καταφέρει μόνο ο Τσάρλι Τσάπλιν. Την ίδια στιγμή που δακρύζεις μπορείς να πέσεις και από την καρέκλα από τα γέλια. Και μάλιστα σε συνδυασμό με τις σκέψεις που σου βάζει κάθε του πλάνο, κάθε μήνυμα που εκπέμπει, κοφτερό σαν λεπίδι, τις περισσότερες φορές καθαρά πολιτικό ή κοινωνικό.

Μια μεγάλη γιορτή είναι η ρεαλιστική απάντηση της σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς» στην παγκόσμια ημέρα θεάτρου. Μόνο που κάνει ένα βήμα παραπάνω. Στα χέρια των μαθητών της «παραδίδεται» για μια σειρά δράσεων φέροντας οι ίδιοι και την αποκλειστική ευθύνη. Από τον Γιάννη Τσιρόγλου. 

Δεν γίνεται αγαπητέ καλλιτέχνη να υποτιμάς με την ποιότητά των απαντήσεών σου και μάλιστα σε συνέντευξη που εσύ ζήτησες, τον κόπο και χρόνο που κάποιος σπατάλησε για χάρη σου! Είναι οξύμωρο και αγενές, δεν το καταλαβαίνεις; Από την Πίτσα Στασινοπούλου.

 Ο Δημήτρης Ροντήρης έλεγε για την Αλίκη πως θυσίασε ένα μεγάλο ταλέντο που διέθετε, στον βωμό της σταρ. Αδιαμφισβήτητα ήταν μια κοκέτα που δεν θα «τσαλάκωνε» την εικόνα της για κανέναν ρόλο… Γράφει η Ιωάννα Δούνδη

Στασιμότητα στα αρθρογραφικά νερά που ούτε η ρήψη του σταυρού τα Θεοφάνια μέλλει να την ταράξει. Βαρέθηκες να ακούς τρόπους να χάσεις τα κιλά των εορτών; Join the club.  Από την Ιωάννα Δούνδη.

 Το 2019 σηματοδοτεί την επιστροφή στις παιδικές μας αναμνήσεις μέσω μιας σειράς remake ταινιών από τη Disney. Μεταφερόμαστε στο Βασίλειο της ζούγκλας Pride Lands με το σαιξπηρικό Lion King και αναπολούμε περιμένοντας για μια τελευταία φορά την αγαπημένη μας παιχνιδο-συμμορία του Toy Story. Από τον Κωνσταντίνο Βαρούχα.

  Δημιουργώντας μια μικρή όαση με λαχανικά στο μπαλκόνι σας, θα γεμίσετε με χρώμα και κυρίως με γεύση την καθημερινότητά σας. Όσο για τη διαδικασία; Είναι πανεύκολη.