Γράφει ο Πήτερ Γκόνζεν.
Μετά από συζήτηση με φιλόζωους και αρκετό προσωπικό προβληματισμό παρατήρησα κάποια πράγματα που συμβαίνουν με την δικαιολογία της αγάπης για τα ζώα και θα ήθελα να τα μοιραστώ.
Υπάρχουν πολλές φορές ζητήματα που προκύπτουν στην επικοινωνία με τα σκυλιά, επειδή οι περισσότεροι παίρνουν ένα σκύλο λέγοντας ότι θέλουν να το φροντίσουν, να μην είναι στους δρόμους κλπ., όμως στην πραγματικότητα αυτό που θέλουν είναι να καλύψουν δικές τους ανάγκες. Βλέπω πολύ συχνά το φαινόμενο του να φέρονται σε ένα σκύλο σαν να ήταν άνθρωπος και πιο συγκεκριμένα σαν να ήταν παιδί. Αυτό οδηγεί πολλές φορές στο να ξεκινάνε να τα ντύνουν, να τους πλένουν τα δόντια, να τα λούζουν με παιχνίδια και λιχουδιές και να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Σαν συνέπεια όμως δημιουργούν κάποιες καταστάσεις τις οποίες ο σκύλος τις μαθαίνει και τις χρησιμοποιεί προκειμένου να γίνει αυτό που θέλει. Όμως το σημαντικότερο είναι ότι όταν μαθαίνει να έχει τα πάντα, μετά βαριέται πολύ εύκολα τα παιχνίδια του, την τροφή του έχοντας συνεχώς ανάγκη από προσοχή και εν τέλει να είναι σε μόνιμο στρες ψάχνοντας συνεχώς νέους τρόπους να πάρει αυτό που θέλει ή να του αγοράζουν συνεχώς καινούργια πράγματα.
Αυτά από την πλευρά του σκύλου. Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουν ένα παιδί και το αντικαθιστούν με ένα σκυλί, ή και παιδί να μην θέλουν, χρειάζονται κάποιον να έχει συνεχώς την προσοχή του στραμμένη πάνω τους και χωρίς καν να το καταλαβαίνουν το μεταφέρουν στο σκύλο τους δημιουργώντας του πολλά ζητήματα και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης. Αν όμως πραγματικά αγαπούσαν τα ζώα θα μελετούσαν ή θα φρόντιζαν να πληροφορηθούν για τις ανάγκες ενός ζώου πχ. ένας σκύλος κοιμάται από τη φύση του 18 ώρες την μέρα. Ποιανού όμως ο σκύλος το κάνει; Η απάντηση είναι ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό. Αν αγαπάτε τα ζώα σταματήστε να τα χρησιμοποιείται για να καλύψετε τις δικές σας ανάγκες και έχοντας τύψεις να τα «κακοποιείτε» προσφέροντας τους συνεχώς πράγματα και μην μπορώντας να τους βάλετε κανόνες που επίσης το έχουν ανάγκη. Ένας σκύλος για να είναι ήρεμος χρειάζεται να ξέρει πότε θα βγει βόλτα, πότε θα φάει, πότε θα είναι η ώρα να παίξει, εν συντομία να έχει κάποιους κανόνες.
.
Η διαδικασία είναι απλή άλλα απαιτεί πειθαρχία από το μέρος του αφεντικού πρώτα ώστε οι κανόνες που θα τεθούν να εφαρμόζονται, γιατί αλλιώς είναι άχρηστοι.
/
Ο σκύλος μπορεί να μην βελτιωθεί απευθείας αντιθέτως στην αρχή θα φανεί να χειροτερεύει, επειδή θα θέλει να συντηρήσει την κατάσταση που είχε συνηθίσει (είναι ον συνήθειας εξάλλου). Εκεί είναι που θα φανεί η πειθαρχία, αν τα καταφέρεται θα πειθαρχήσει και ο σκύλος. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα και τηρείτε το, μέσα σε μερικές εβδομάδες θα προσαρμοστεί και ο σκύλος σας σε αυτό. Τάδε ώρα βόλτα, παιχνίδι κλπ. Ξεκινήστε να ορίζεται εσείς τα πράγματα αντί να αφήνεται το σκύλο να τα ορίζει για εσάς. Τόσο απλά είναι, απλώς μπορείτε να πειθαρχήσετε ώστε να τηρηθούν; Θα χρειαστεί να μάθετε να αγνοείτε ενεργά το σκύλο σας όποτε σας ζητάει αυτός κάτι και να του το προσφέρετε όταν το ορίζετε εσείς. Όσο πιο ξεκάθαρο σας γίνει τόσο πιο εύκολη θα γίνει αυτή η εργασία, αντί να περνάτε ποσοτικά χρόνο με το σκύλο σας, ξεκινήστε να περνάτε ποιοτικά! Και για να μην βαριέται ο σκύλος το παιχνίδι θα πρέπει να το ξεκινάτε εσείς και να το τελειώνετε πριν ο σκύλος σας βαρεθεί.
/
Στην αρχή μπορεί να βαριέται αν του πετάξετε 4ή φορά το μπαλάκι άρα σταματήστε στην 3ή εφόσον υπάρχουν οι κανόνες είναι αρκετό. Επίσης βοηθητικό θα είναι να κατανοήσετε γιατί πραγματικά έχετε το σκύλο! Μπορεί να είναι δύσκολη η αλήθεια άλλα μην προσπαθήσετε να χαϊδέψετε τα αυτιά σας, ίσως είναι το σημαντικότερο σκαλί για την καλύτερη επικοινωνία με το σκύλο σας. Με αυτό τον τρόπο θα σεβαστείτε τη φύση του σκύλου σας και κατ’ επέκταση τον ίδιο το σκύλο σας και αυτός με τη σειρά του εσάς.
