«Αν μπορούσε θα μίλαγε» θα ακούσεις να λένε συχνά οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων. Ο δεσμός που αναπτύσσουν οι άνθρωποι με τα κατοικίδιά τους είναι τόσο έντονος, που συχνά θαρρείς και προσπαθούν να τους μιλήσουν. Ποιος είπε όμως ότι δεν το κάνουν, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο; Δεν έχεις, λοιπόν, παρά να μάθεις τη μυστική γλώσσα του ζώου σου.

Στον Κτηνιατρικό Σταθμό του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ συνεχίζεται η περίθαλψη του Γιώργου, του μικρού αρκούδου που βρέθηκε πυροβολημένος στο Μέτσοβο

Οδός Πόντου. Η γειτονιά μου. Η συγκεκριμένη κεντρική αρτηρία της Καλαμαριάς, είχε πολλά χρόνια την τύχη να διαθέτει ενδιάμεση νησίδα, φυτεμένη με μεγάλα δένδρα και μπόλικους θάμνους. Ένα τεράστιο, μακροσκελές «πάρκο», ένας πνεύμονας αστικού πρασίνου. Ημέρα Παρασκευή, η νησίδα με τα τεράστια δένδρα και τους αειθαλείς θάμνους, κανονικότατα στη θέση τους, όπως χρόνια τώρα, μόνιμη πηγή δροσιάς, σκιάς, ομορφιάς για περίοικους και διερχόμενους. Ημέρα Δευτέρα… το ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ  και το απόλυτο σοκ! Στη μνήμη των πεσόντων δένδρων  υπέρ του «μετρό –φαντάσματος»!

Γράφει ο Γιώργος Παπαδόπουλος. Αυτό το σαββατοκύριακο δόθηκε η άδεια στους εμπόρους φυσικών ελάτων να διαθέσουν στην αγορά τα δέντρα που την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου τα γεμίζουμε πολύχρωμα φωτάκια, τους κρεμάμε λογιών λογιών στολίδια κι ερχόμαστε λίγο πιο κοντά στο πνεύμα των ημερών. Κάποιοι επιλέγουν να αγοράζουν κάθε χρόνο φυσικό έλατο, άλλοι – οι περισσότεροι – προτιμούν να κατεβάζουν από το πατάρι το έλατο από πολυβινυλοχλωρίδιο που αγόρασαν πριν κάποια χρόνια. Πριν κρίνουμε τους μεν ή τους δε, ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τα δεδομένα.

Ασημόλευκες, πλατάνια, κοκορεβυθιές, κορομηλιές, μουριές, σφενδάμια, δάφνες, πικροδάφνες και κισσοί: πάνω από 300 κορμοί δέντρων, πολυάριθμοι θάμνοι και αμέτρητα ποώδη φυτά συνθέτουν ένα μοναδικό βοτανικό μονοπάτι στην πυκνοδομημένη ανατολική Θεσσαλονίκη, το ρέμα Θ. Σοφούλη.