Reunion Συμφοιτητών. Από τις Ιστορίες Ημερολογίου της Ελένης «Έλξις» Μαυρόβα
Εχθές είχαμε συνάντηση συμφοιτητών, από τις σπουδές μου σε ένα πανεπιστήμιο της Τσεχίας. Όπως ήταν φυσικό όλα ξεκίνησαν από το Facebook. O πιο δραστήριος από τότε στο τμήμα μας, έκανε μια ομάδα με όλους τους αποφοίτους της γενιάς μας και συζητούσαμε αυτή μας την πρώτη συνάντηση εδώ και καιρό. Η μέρα επιτέλους ορίστηκε και το σημείο, συνάντησης ήταν ένα πολύ γνωστό εστιατόριο της περιοχής με Τσέχικη παραδοσιακή κουζίνα. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που πήραμε πτυχίο και κανείς δεν κράτησε επαφή με κανέναν μας.
Ο Γρηγόρης λοιπόν, ήταν ο υπεύθυνος για όλο αυτό και φυσικά όλοι με λαχτάρα και διάθεση να θυμηθούμε τα παλιά, δεχθήκαμε και στηρίξαμε όλη του την προσπάθεια στην οργάνωση της συνάντησής μας. Εχθές, που έφτασε τελικά η μέρα, ήμουν σε εκνευρισμό από το πρωί. Όλο κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έβλεπα σε παλιές φωτογραφίες μου από τότε, το πόσο άλλαξα. Από τη μια δεν ήθελα να πάω, με τις πρώτες άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου. Από την άλλη, αισθανόμουν ότι δε θέλω να χάσω αυτή την ευκαιρία να ξαναβρώ τη διπλανή και κολλητή μου φίλη τότε. Ίσως ερχόταν και ορισμένοι από τους καθηγητές μας ως επίτιμοι καλεσμένοι μας από εκεί…
Είχα γενικά τόσο άγχος, με το τι θα φορέσω, πώς να κάνω τα μαλλιά μου, τι θα τους έλεγα και τι όχι για τη ζωή και την καθημερινότητά μου… ήταν όλα τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου. Ακόμα και το παραμικρό, στο μυαλό μου φάνταζε τεράστιο και δύσκολο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου για τη συνάντηση. Το χειρότερό μου όμως, ήταν να τους πω για το διαζύγιό μου. Πως το λες τώρα αυτό στους πετυχημένους συμμαθητές σου …. Πώς να ξεστομίσω μέσα στην άνεση, πως ούτε με δουλειά τα κατάφερα καλά, αλλά ούτε και με σύντροφο στη ζωή μου!
Και τελικά, ντύθηκα, στολίστηκα και πήγα! Από το πολύ μου άγχος έφτασα μια ώρα νωρίτερα όμως. Παρόλα αυτά, αποφάσισα να μπω στο μαγαζί και να περιμένω εκεί. Μόλις πέρασα το κατώφλι, με πλησιάζει ένας χαμογελαστός κύριος κοιτάζοντάς με στα μάτια. Πάνω που ετοιμάστηκα να πω ότι είμαι από το reunion, αρχίζει να με φιλάει να με αγκαλιάζει και να με λέει με το όνομα μου… Ταράχτηκα! Ήταν ο Γρηγόρης!
Μα πόσο είχε αλλάξει κι αυτός, φαλακρίτσα κιλάκια … μου φαίνεται τζάμπα ανησυχούσα. Ο χρόνος που πέρασε, άφησε τα σημάδια του τελικά σε όλους επάνω μας. Καθόμαστε λοιπόν να τα πούμε με την ησυχία μας, μέχρι να έρθουν οι άλλοι. Εκεί συνειδητοποιώ ότι επίσης δεν είμαι η μόνη ατυχήσασα με τον γάμο μου. Χωρισμένος κι ο Γρηγόρης, επίσης κι αυτός χωρίς παιδιά. Πάνω λοιπόν που πήρα μια βαθιά ανάσα και ηρέμησα ότι δεν είμαι η μόνη, αρχίζει να μου λέει ο Γρηγόρης ότι τότε στη σχολή, ενδιαφερόταν για μένα και δε τόλμησε ποτέ να το πει.
Ουπς! Καινούργιο άγχος. Εγώ γιατί δεν το είχα καταλάβει τότε; Ε λέω, περασμένα ξεχασμένα. Κοίτα όμως που η μοίρα μας έφερε ξανά τόσα χρόνια κοντά και να είμαστε και οι δυο ελεύθεροι πάλι, μου λέει χαμογελώντας. Το προσπερνάω και αλλάζω το θέμα της κουβέντας μας. Με κάθε αφορμή όμως, ο Γρηγόρης το γύριζε το θέμα εκεί και πάλι. Άρχισα να έρχομαι σε δύσκολη θέση και να λέω πότε θα έρθουν οι υπόλοιποι να κρύψω την αμηχανία μου.
Σε λίγη ώρα, άρχισαν να έρχονται και οι υπόλοιποι! Ενθουσιασμοί, συγκινήσεις, φιλιά, αγκαλιές, συστάσεις εκ νέου … ξεχάστηκε το θέμα του Γρηγόρη με εμένα. Η αλήθεια είναι ότι τελικά τζάμπα ανησυχούσα. Όλα κυλούσαν ομαλά στο χτεσινό βράδυ. Με νοσταλγίες θυμόμασταν φάσεις της ζωής μας από τότε, του καθενός η καθημερινότητα πλέον διαφορετικές δυσκολίες …. Κάποιος από τους καθηγητές μας δυστυχώς δεν κατάφερε να έρθει στη συνάντησή μας. Όσο για τη Φανή την κολλητή μου, δυστυχώς της προέκυψε κάτι έκτακτο στο δρόμο και δεν μπόρεσε να έρθει.
Μια και σχεδόν όλοι ήταν πλέον παντρεμένοι με παιδιά, μετά από το δίωρο άρχισαν να αποχωρούν. Κάπου στο τέλος, μείναμε όπως αρχίσαμε. Δηλαδή, εγώ κι ο Γρηγόρης να τα λέμε. Μόνο που τώρα είχε πιεί και λίγο κρασάκι τελικά και λύθηκε λίγο παραπάνω η γλώσσα του. Εκείνη ήταν η στιγμή που ζήτησε να βγούμε ένα άλλο βράδυ οι δυο μας και να το προσπαθήσουμε μήπως μας βγεί κάτι πιο προσωπικό μεταξύ μας. Τα έχασα! Δεν είπα τίποτα! Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα! Αλλάξαμε τηλέφωνα και είπαμε θα το κανονίσουμε κάποια στιγμή. Προφασίστηκα κάτι ξαφνικό και έφυγα βιαστικά από το μαγαζί.
Τώρα τι ακριβώς θα κάνω όταν χτυπήσει το τηλέφωνο και θα είναι αυτός, ακόμα δεν το έχω αποφασίσει….
HASHTAG
#κουλτουροσουπα #ΕλενηΜαυροβα #ΙστοριεςΗμερολογιου #Kulturosupa #EleniMavrova #IstoriesImerologiou #reunion
