Θα θυμόμαστε με τρυφερότητα μια ποιητική, ρομαντική μουσικοθεατρική περφόρμανς, ευφάνταστα και ατμοσφαιρικά στημένη… Ποιητικό και τρυφερό το «Κονσέρτο για μια μέρα που πέρασε». Είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε.

Χθες βράδυ Παρασκευής στο Καφωδείο το Ελληνικόν, και με βασανίζουν δυο ερωτήσεις. Ένα: Πώς θα γλιτώσω από το γκαρσόνι του μαγαζιού που με πολιορκεί; Δύο: Πώς καταφέρνει ο Ρους να κάνει οχτώ χρόνια μουσική καριέρα γράφοντας μόνο για αφηρημένες έννοιες;

Στίχοι που ακούστηκαν όπως «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’αλλάξει ποτέ» και «Αλλάζουν οι καιροί περνάν τα χρόνια, του κόσμου το ποτάμι είναι θολό, μα εγώ θα βγω στου ονείρου τα μπαλκόνια» αποτελούν σκέψεις της ίδιας ζωής. Σκέψεις που επικοινωνούν με το μέσα μας και αν αυτό εκλείψει, τότε τι νόημα έχει η ζωή;…

 Το κουαρτέτο από την Καλιφόρνια, δεν είναι μια απλή glam metal μπάντα, αλλά ένα ολόκληρο καλοστημένο show. Οι στίχοι των κομματιών είναι κυρίως σεξιστικού περιεχομένου στυλ sex drugs rock ‘n’ roll,

Πού ακριβώς είδαμε ή ακούσαμε τη «Βάνου μέσα από τη φωνή της Δάρρα»; Θέλει κατάθεση ψυχής για να παρουσιάσει κάποιος τέτοιους μύθους, ξεγύμνωμα, τσαλάκωμα, κάτι που λείπει στη Δάρρα. 

 Φοβάμαι τα “είδωλα” που δεν διαφέρουν σε τίποτα από εσάς κι εμένα. Όχι τα παιδιά των Fame Story, που έτσι κι αλλιώς πρέπει να καταναλώνονται αμέσως μετά το άνοιγμα. Αλλά τους επιτυχημένους που δεν έχουν φωνή Νταλάρα, ιστορία Μητροπάνου, κορμάρα Ρουβά, στυλάκι Σφακιανάκη, πτυχία Χατζηγιάννη, ή μπαμπά τον Αντώνη Βαρδή. Και δυσκολεύεσαι να εξηγήσεις το πώς βρίσκονται εκεί.

 Οι De Facto θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει τη μουσική αθανασία, αν είχαν εκμεταλλευτεί σωστά ΕΝΑ πράγμα: Το ότι όσοι γουστάρουν την μουσική των De Facto δεν πολυγουστάρουν τη μουσική που γουστάρουν όσοι δεν πολυγουστάρουν τη μουσική των De Facto. Σ’ αφήνω ένα λεπτό να το επεξεργαστείς, και μετά ξεκινάμε ανάγνωση.

 Χθες πήγα σε ένα live 4 συγκροτημάτων, που παρόλο του ότι κράτησε αρκετές ώρες, όχι απλά δεν κουράστηκα, αλλά πέρασα πολύ ωραία με πολύ Heavy metal!! Όλες οι μπάντες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, είχαν τουλάχιστον έναν Έλληνα μουσικό στη σύνθεσή τους. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.