Γεννήθηκε και μεγάλωσε στους πρόποδες του Ολύμπου και πλέον εξοπλίζει με ηλεκτρικές κιθάρες -κατασκευασμένες από ξύλο ελιάς- πολλούς διάσημους κιθαρίστες ανά τον κόσμο
Κατά το ξεκίνημα του, αγόρασε μία ηλεκτρική κιθάρα και άρχισε να πειραματίζεται επάνω της. Έτσι, η φήμη του σταδιακά εξαπλώθηκε και οι κιθαρίστες τού εμπιστεύονταν τις κιθάρες τους για σέρβις και επιδιορθώσεις. «Έτσι ήταν μονόδρομος για μένα, αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το να κατασκευάζω χειροποίητες ηλεκτρικές κιθάρες, τις Olympus custom Guitars», σημειώνει.
Το "εισιτήριο" του για το «Black Rock Studio» του Κώστα Καλημέρη στη Σαντορίνη,το οποίο είχε ψηφιστεί ως το καλύτερο μουσικό στούντιο στον κόσμο για το 2010 αποτέλεσε ένα βίντεο στο YouTube από έναν φίλο του ονόματι Παναγιώτη Μπαντικούδη. «Μού δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσω εκεί τις κιθάρες μου. Έτσι, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο καταξιωμένους μουσικούς παραγωγούς στον κόσμο, ο Kevin Shirley πιάνει πρώτη φορά κιθάρες μου στα χέρια του κι εγώ είμαι έτοιμος να λιποθυμήσω από το γεγονός», θυμάται ο Johnny Prapas.
Παρά την προσπάθεια του να εξάγει τα χειροποίητα μουσικά του όργανα στο εξωτερικό, ενώ ακόμα ζούσε στην Ελλάδα, εξηγεί ότι δε δέχτηκε καμία στήριξη. Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο αποφάσισε μαζί με την οικογένεια του να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. «Βρισκόμαστε σε ένα από τα πρώτα εργαστήρια κατασκευής ακουστικών οργάνων του μεγάλου κατασκευαστή Gerard Gilet, πλήρως εξοπλισμένο, μαζί με τον Darrel Wealler Luthiery, που κατασκευάζει ακουστικά μουσικά όργανα και εγώ τις ηλεκτρικές κιθάρες. Είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος, διότι πλέον βιοπορίζομαι απ’ αυτό που αγαπώ πολύ. Τα μηνύματα είναι πολύ ενθαρρυντικά. Η εταιρεία μου έχει δύο εξαιρετικούς συνεργάτες στην Αμερική και την Ευρώπη, έχει ανοδική πορεία κι αυτή τη στιγμή είμαστε σε συζητήσεις με αμερικανικό επενδυτικό fund για την επέκτασή της», τονίζει ο Johnny Prapas.
Όταν ρωτήθηκε αν θα επέστρεφε στην Ελλάδα, απάντησε πως «στη ζωή αυτή, η ελπίδα ...πεθαίνει τελευταία». Ωστόσο, αυτή την περίοδο έχει θέσει άλλες προτεραιότητες στη ζωή του και όπως αναφέρει "οι συνθήκες σε οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο στην πατρίδα δεν ευνοούν μια τέτοια προοπτική". «Ζω σ’ ένα κράτος, όπου σε επτά λεπτά άνοιξα την εταιρεία μου, πέντε λεπτά μού πήρε να συμπληρώσω τη φόρμα στο ίντερνετ και άλλα δύο λεπτά, διήρκησε η τηλεφωνική επιβεβαίωση από τον υπάλληλο της υπηρεσίας του κράτους εδώ στην Αυστραλία», καταλήγει.
