Πήγαμε, είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε.
Η είσοδος στον προαύλιο χώρο από το παλατάκι μας γέμισε ενθουσιασμό για τη συναυλία του Παύλου Παυλίδη που περιμέναμε να ξεκινήσει την Παρασκευή το βράδυ.
Η σκηνή στημένη μπροστά στην είσοδο του παλατιού, το φεγγάρι να παίζει με τα κλαδιά των δέντρων από πάνω και το μάτι γύρω γέμιζε με τα φώτα της πόλης απ΄ άκρη σ΄ άκρη.
Ο καιρός δροσερός, αλλά όχι κρύος. Η προσέλευση του κόσμου περιορισμένη. Ήταν δεν ήταν 200 άτομα. Η καθιερωμένη καθυστέρηση παρατράβηξε αυτή τη φορά. Η ώρα έναρξης βάση προγράμματος ήταν στις 9μμ και η συναυλία ξεκίνησε στις 10μμ.
Ο Παύλος αν και φάνηκε να βγαίνει δυναμικά στη σκηνή, ωστόσο στην πορεία δεν κατάφερε να μας συνεπάρει, παρόλο που είναι ένας καλλιτέχνης πιστός στο στίγμα που έχει δώσει τα τελευταία χρόνια με τους B-Movies.
Είχαμε εν τέλει την αίσθηση, ότι παίζει κουρασμένος.
Σα να έκανε προσπάθεια να „ανέβει“ και ο ίδιος, αλλά έφτανε στα αυτιά μας σχεδόν υποτονικός. Και κάθε φορά που περιμέναμε, ότι το επόμενο τραγούδι θα είναι πιο δυνατό, τελικά δεν ήταν. Ίσως να ήταν και το περιορισμένο αριθμητικά κοινό που δε μπόρεσε να αλληλεπιδράσει με τους μουσικούς επί σκηνής.
Η αλήθεια είναι, ότι αυτό το κοινό ήταν ανομοιογενές. Γονείς με παιδάκια, ηλικιωμένοι που περιφέρονταν με ένα βλέμμα απορίας, φοιτητές.
Ίσως από την άλλη να ήταν και οι μουσικοί σε περίεργη μέρα. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς λειτούργησε ανασταλτικά. Ενδεχομένως όλα τα παραπάνω μαζί.
Δε φύγαμε δυσαρεστημένοι, αλλά ούτε και ενθουσιασμένοι και γεμάτοι.
Next time better guys!
υγ. η παραπάνω εικόνα δεν είναι απο την συγκεκριμένη συναυλία.
