Με μια γλυκιά προσμονή πήγαμε στη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα και της Γλυκερίας στο θέατρο Δάσους και μ΄ έναν γλυκό αναστεναγμό φύγαμε. Ότι και να λέμε, ένα συναπάντημα των δύο τους με οδηγό τα τραγούδια του αλησμόνητου και διαχρονικού Απόστολου Καλδάρα δε μπορεί παρά να δώσει ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Απόδειξη αυτού η εξ αρχής πολύ καλή διάθεση του κοινού. Ένα κοινό που δε σταμάτησε στιγμή να τραγουδάει.
Μια ορχήστρα που σταματούσε να παίζει για να ακουστεί το τραγούδι του κόσμου.
Ένας Γιώργος και μια Γλυκερία να λάμπουν από χαρά και όρεξη που έχουν παρέα τους μια τόσο τεράστια και ετερόκλητη „χορωδία“. Ετερόκλητη μεν, απολύτως εναρμονισμένη στις μουσικές και τα τραγούδια δε!
Και όταν λέμε ετερόκλητη, το εννούμε.
Και ποιος δεν πήγε σε αυτή τη συναυλία. Γιαγιάδες, παπούδες, μαμάδες και μπαμπάδες με παιδάκια, ζευγαράκια, ηλικιωμένα ζευγάρια, φοιτητοπαρέες, φιλινάδες κολλητές, φίλοι από το στρατό, επώνυμοι (δίπλα μας ο πολύς Άγαμος Θύτης Ιεροκλής Μιχαηλίδης), ανώνυμοι. Κάτι σαν το πάρτυ του Λουκιανού Κηλαηδόνη ένα πράμα.
Το πρόγραμμα μας κάλυψε όλους πάντως. Εκτός από τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα, ακούσαμε, γευτήκαμε και ταξιδέψαμε με Πυθαγόρα, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Είναι μια έξυπνη κίνηση αυτός ο κύκλος συναυλιών των δύο καλλιτεχνών σε μια περίοδο όπου ο μεν Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε αρκετές φορές στο μάτι του κυκλώνα, ενώ η Γλυκερία εδραιώνεται για άλλη μια φορά σταθερά στις καρδιές του κόσμου, αποδεικνύοντας με τις επιλογές της πόσο διαχρονικά εντάξει είναι με τον εαυτό της και το κοινό της.
Ξέρουν πολύ καλά και οι δύο τους, ότι συνθέτες που έχουν γράψει ιστορία στο ελληνικό τραγούδι κάνουν τον κόσμο πάντα να συρρέει στους συναυλιακούς χώρους και να υποκλίνεται στους μεγάλους ερμηνευτές που διαφυλάτουν αυτά τα τραγούδια ως κόρην οφθαλμού –και πολύ καλά κάνουν!
Ήταν μια όμορφη εμπειρία αυτή η „νταλκαδιασμένη“ βραδιά στο θέατρο Δάσους και δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευτυχείς που παραβρεθήκαμε!
