Η υποψήφια Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Ελεάννα Ιωαννίδου,
μιλάει στην Κουλτουρόσουπα.
Δημοτικές εκλογές εν όψει και οι υποψήφιοι διεκδικητές του δημαρχιακού τίτλου πολλοί. Κάποιοι περισσότεροι γνωστοί και άλλοι λιγότερο. Η «Κουλτουρόσουπα», σε μια προσπάθεια να γνωρίσει τους υποψήφιους Δημάρχους της Θεσσαλονίκης στο εκλογικό σώμα των ψηφοφόρων, απευθύνει ισότιμα σε όλους ένα κοινό ερωτηματολόγιο - 15 ερωτήσεων – και ζητά τις απαντήσεις τους. Σε ερωτήσεις, όχι κλισέ πολιτικές με απαντήσεις- κασέτα, αλλά ουσιαστικές και εστιασμένες κυρίως σε θέματα πολιτισμού, τον τομέα που εκπροσωπεί με τρόπο εναλλακτικό, το αγαπημένο σάϊτ της πόλης. Άλλωστε, τί πιο πολιτικό από τον πολιτισμό με την ευρεία του έννοια! Παρά την… τεχνογνωσία κι επιτυχία μας στο κομμάτι της κριτικής, τούτη τη στιγμή δεν κρίνουμε τίποτα. Παρουσιάζουμε πρόσωπα με τρόπο αντικειμενικό και τα θέτουμε στη κρίση του κοινού, του τελικού κριτή… κ.κ. υποψήφιοι Δήμαρχοι, ιδού οι ερωτήσεις, ιδού το βήμα, ιδού και οι απαντήσεις σας. Κ. Ελεάννα Ιωαννίδου του συνδυασμού Γειτονιές σε δράση - Οικολογία-Αλληλεγγύη-Πολιτισμός
ο λόγος σήμερα σε σας…
Απαντήστε παρακαλώ!
1. Με αφορμή την υποψηφιότητά σας ως Δημάρχου, θα θέλαμε να συστηθείτε με ένα σύντομο βιογραφικό (15-20 σειρών) σε σχέση με τις γνώσεις, τα ενδιαφέροντα, το επάγγελμα, την ενασχόλησή σας με τα κοινά…
Γεννήθηκα το 1972 και μεγάλωσα “Μπότσαρη και Δελφών”. Σπούδασα Νομική στο Α.Π.Θ., μιλώ Αγγλικά και Γαλλικά, και είμαι πολύτεκνη μητέρα.
Το 1995 πρωτοεντάχθηκα σε συλλογικότητα: την Ένωση Πολιτών Θεσσαλονίκης για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό, με την οποία κέρδισα την εμπιστοσύνη των Θεσσαλονικέων με την οραματική ματιά για την πόλη μας.
Ως δικηγόρος συμμετείχα σε σημαντικές και νικηφόρες μάχες για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στην πόλη, το σταμάτημα της υποθαλάσσιας, την προστασία του μνημείου του Αλλατίνη από την τσιμεντοποίηση, την αποτροπή της οικοπεδοποίησης του δάσους του Κισσου και του ρέματος των 40 Εκκλησιών, την αναστολή της άδειας που σκανδαλωδώς, είχε εκδώσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης για το Bungalow White είναι μόνο μερικές από τις γνωστές μάχες που κερδηθήκαν καθώς και κάποιες άλλες ίσως λιγότερο γνωστές αλλά σημαντικές διεκδικήσεις των κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχα στα κινήματα της πόλης από την δεκαετία του ’90 και υπήρξα μέλος του Legal Team, κατά την διάρκεια της συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Θεσσαλονίκη το 2003, γνωστή για την δράση της σε κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δραστηριοποιήθηκα στο θέμα της Χαλκιδικής, συνδράμοντας τον αγώνα των κατοίκων της ενάντια στην εξόρυξη χρυσού από το 2010. Είμαι μέλος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και συμμετέχει στη NAFTHA, ή αλλιώς την “Άμεση Πράξη ενάντια στην φασιστική βία στην Θεσσαλονίκη”. Έχω διατελέσει μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων κι εκπρόσωπος τύπου του κόμματος στην περίοδο 2010-2012.
.
2. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας θεωρείτε ως πιο σημαντικά για την άσκηση των καθηκόντων ενός Δημάρχου;
Για την άσκηση των καθηκόντων ενός Δημάρχου απαιτείται πρώτα και πάνω από όλα μια ομάδα ανθρώπων με διάθεση και όραμα, που μπορεί να επικοινωνεί σε σχέσεις ισότητας και ελευθερίας, για να διεκδικεί στη βάση ενός άλλου μοντέλου διοίκησης, συλλογικού, όχι προσωποκεντρικού.
Για να ασκήσει κανείς δημαρχιακά καθήκοντα πρέπει να ζει μέσα στην πόλη, να βιώνει τα προβλήματά της, να ακούει τους πολίτες της, να συνδράμει στις πρωτοβουλίες και τα κινήματα πολιτών, για να ξέρει ποιος είναι οι πλέον αποτελεσματικές και κατάλληλες λύσεις.
Αυτό εγώ, ως πολίτης, το βίωσα. Είδα και αντιμετώπισα δημάρχους και υποψηφίους συμβούλους που απέκοψαν τον εαυτό τους από την κοινωνία και, κοιτώντας την από ψηλά, προσπάθησαν να της φορέσουν έναν κορσέ, που την εξανάγκαζε να ασφικτυά, να πνίγεται. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της απόστασης και του ελιτισμού, με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι κάθε λογής ηγέτες –όπως και η σημερινή δημοτική αρχή- την πόλη. Αυτήν την αλαζονική απόσταση θέλω να αντιμετωπίσω. Και έχω το πείσμα να το κάνω.
Μια καλή ακροάτρια με πείσμα, που δεν υπόσχεται περισσότερα από αυτό που μπορεί να κάνει, λοιπόν.
Για την άσκηση των καθηκόντων ενός Δημάρχου απαιτείται πρώτα και πάνω από όλα μια ομάδα ανθρώπων με διάθεση και όραμα, που μπορεί να επικοινωνεί σε σχέσεις ισότητας και ελευθερίας, για να διεκδικεί στη βάση ενός άλλου μοντέλου διοίκησης, συλλογικού, όχι προσωποκεντρικού.
Για να ασκήσει κανείς δημαρχιακά καθήκοντα πρέπει να ζει μέσα στην πόλη, να βιώνει τα προβλήματά της, να ακούει τους πολίτες της, να συνδράμει στις πρωτοβουλίες και τα κινήματα πολιτών, για να ξέρει ποιος είναι οι πλέον αποτελεσματικές και κατάλληλες λύσεις.
Αυτό εγώ, ως πολίτης, το βίωσα. Είδα και αντιμετώπισα δημάρχους και υποψηφίους συμβούλους που απέκοψαν τον εαυτό τους από την κοινωνία και, κοιτώντας την από ψηλά, προσπάθησαν να της φορέσουν έναν κορσέ, που την εξανάγκαζε να ασφικτυά, να πνίγεται. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της απόστασης και του ελιτισμού, με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι κάθε λογής ηγέτες –όπως και η σημερινή δημοτική αρχή- την πόλη. Αυτήν την αλαζονική απόσταση θέλω να αντιμετωπίσω. Και έχω το πείσμα να το κάνω.
Μια καλή ακροάτρια με πείσμα, που δεν υπόσχεται περισσότερα από αυτό που μπορεί να κάνει, λοιπόν.
3. Αν ως απλός ψηφοφόρος είχατε να διαλέξετε – αυστηρά - μεταξύ «ικανότητας» και «ήθους», ποιο από τα δύο προσόντα θα βάραινε στην τελική σας κρίση και γιατί;
Εδώ θα μπορούσα να σου απαντήσω με την πλατωνική ρήση “πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία ου σοφία”.
Δεν θα υιοθετούσα ποτέ αυτή την μακιαβελλική λογική που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα. Ο τρόπος με τον οποίο διεκδικείς τα πράγματα, διαμορφώνει και το αποτέλεσμα, στο οποίο φτάνεις.
Πώς μπορείς να είσαι αποτελεσματικός αν είσαι ανήθικος, ανειλικρινής με τους πολίτες; Αυτό συμβαίνει μόνο σε πολιτικούς που θέλουν να αποφύγουν τους πολίτες, που έχουν πράγματα να κρύψουν, ατζέντες και συμφωνίες σε βάρος των πολιτών.
Εμείς θέλουμε να χτίσουμε μια σχέση συνεργασίας με τους πολίτες, με τις συλλογικότητες, γιατί από εκεί προερχόμαστε. Από κάτω. Και αυτό μας έχει εξοπλίσει με την ικανότητα που προσφέρει η γνώση των κοινωνικών προβλημάτων και με το ήθος και την ειλικρίνεια εκείνη, που απαιτείται για μια σχέση ίσης ελευθερίας.
Εδώ θα μπορούσα να σου απαντήσω με την πλατωνική ρήση “πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία ου σοφία”.
Δεν θα υιοθετούσα ποτέ αυτή την μακιαβελλική λογική που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα. Ο τρόπος με τον οποίο διεκδικείς τα πράγματα, διαμορφώνει και το αποτέλεσμα, στο οποίο φτάνεις.
Πώς μπορείς να είσαι αποτελεσματικός αν είσαι ανήθικος, ανειλικρινής με τους πολίτες; Αυτό συμβαίνει μόνο σε πολιτικούς που θέλουν να αποφύγουν τους πολίτες, που έχουν πράγματα να κρύψουν, ατζέντες και συμφωνίες σε βάρος των πολιτών.
Εμείς θέλουμε να χτίσουμε μια σχέση συνεργασίας με τους πολίτες, με τις συλλογικότητες, γιατί από εκεί προερχόμαστε. Από κάτω. Και αυτό μας έχει εξοπλίσει με την ικανότητα που προσφέρει η γνώση των κοινωνικών προβλημάτων και με το ήθος και την ειλικρίνεια εκείνη, που απαιτείται για μια σχέση ίσης ελευθερίας.
4. Με δεδομένη την απαξίωση των κομμάτων από τους πολίτες, παρατηρείται στις τρέχουσες εκλογές μια έντονη τάση «ανεξαρτητοποίησης» των υποψηφίων. Θεωρείτε αυτή την τάση υγιή, ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι;
Άλλη μια λαϊκή σοφία μας λέει πως σε καιρούς χαλεπούς κάποιοι βαπτίζουν την ανάγκη φιλοτιμία. Δεν μπορώ να κρίνω ως υγιές το φαινόμενο μιας κατ’ επίφαση ανεξαρτητοποίησης. Ανεξαρτησία σημαίνει βούληση να θέσεις την προσωπική σου ατζέντα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα προβλήματα των πολιτών και να μην υιοθετείς μια έξωθεν οριζόμενη πολιτική σε πλήρη συστοιχία με το κυβερνητικό κέντρο.
Όσο και αν χτίζεις με τη συνδρομή των μέσων και της άγνοιας, το προφίλ του ανεξάρτητου και του υπερκομματικού, οι ιδέες σου, τα λόγια σου, σε προδίδουν.
Άλλωστε μην ξεχνάτε πως όλα αυτά τα οριακής συνταγματικότητας νομοθετήματα της τελευταίας στιγμής (κατάργηση διάταξης που απέκλειε τη συμμετοχή του νυν δημάρχου, αύξηση του αριθμού των υποψηφίων στους δημοτικούς και περιφερειακούς συνδυασμούς, διαίρεση δήμων του Καλλικράτη) προς όφελος ορισμένων “ανεξάρτητων” υποψηφίων προτάθηκαν.
Άλλη μια λαϊκή σοφία μας λέει πως σε καιρούς χαλεπούς κάποιοι βαπτίζουν την ανάγκη φιλοτιμία. Δεν μπορώ να κρίνω ως υγιές το φαινόμενο μιας κατ’ επίφαση ανεξαρτητοποίησης. Ανεξαρτησία σημαίνει βούληση να θέσεις την προσωπική σου ατζέντα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα προβλήματα των πολιτών και να μην υιοθετείς μια έξωθεν οριζόμενη πολιτική σε πλήρη συστοιχία με το κυβερνητικό κέντρο.
Όσο και αν χτίζεις με τη συνδρομή των μέσων και της άγνοιας, το προφίλ του ανεξάρτητου και του υπερκομματικού, οι ιδέες σου, τα λόγια σου, σε προδίδουν.
Άλλωστε μην ξεχνάτε πως όλα αυτά τα οριακής συνταγματικότητας νομοθετήματα της τελευταίας στιγμής (κατάργηση διάταξης που απέκλειε τη συμμετοχή του νυν δημάρχου, αύξηση του αριθμού των υποψηφίων στους δημοτικούς και περιφερειακούς συνδυασμούς, διαίρεση δήμων του Καλλικράτη) προς όφελος ορισμένων “ανεξάρτητων” υποψηφίων προτάθηκαν.
5. Πιστεύετε ότι η εξάρτηση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, λύνει ή δημιουργεί προβλήματα και σε ποιο βαθμό θα τη χαρακτηρίζατε «αποτελεσματική συνεργασία»;
Η κεντρική εξουσία έχει τα δικά της άλυτα προβλήματα που μεταθέτει και στους δήμους. Και οι δήμοι με τη σειρά τους αποκτούν ένα άλλοθι για να δικαιολογήσουν την ανικανότητά τους. Μια ανικανότητα πίσω από την οποία κρύβεται η εμμονή να παραμείνει ο δήμος προσκολλημένος στους κεντρικούς μηχανισμούς.
Πετάνε σαν φλεγόμενη ράβδο την ευθύνη στο κράτος, τις κλειστές στρόφιγγές του, την απαξίωση των δήμων. Ναι, αυτό είναι μια πραγματικότητα, όμως οι ίδιοι δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, για να δημιουργήσουν μόνοι τους τις συνθήκες μιας καλλίτερης ζωής για τους πολίτες.
Αυτά που η κεντρική εξουσία προσφέρει, είναι μια γιγαντιαία, αναποτελεσματική γραφειοκρατία, ένας λαβύρινθος νόμων και αποφάσεων.
Εμείς προκρίνουμε κάθε προσπάθεια αποκεντροποίησης. Κάθε πρωτοβουλία που έρχεται αγνά και αυθεντικά από κάτω και στοχεύει στην αλλαγή που έρχεται από τον πολίτη, όχι από τον πολιτικό.
Πετάνε σαν φλεγόμενη ράβδο την ευθύνη στο κράτος, τις κλειστές στρόφιγγές του, την απαξίωση των δήμων. Ναι, αυτό είναι μια πραγματικότητα, όμως οι ίδιοι δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, για να δημιουργήσουν μόνοι τους τις συνθήκες μιας καλλίτερης ζωής για τους πολίτες.
Αυτά που η κεντρική εξουσία προσφέρει, είναι μια γιγαντιαία, αναποτελεσματική γραφειοκρατία, ένας λαβύρινθος νόμων και αποφάσεων.
Εμείς προκρίνουμε κάθε προσπάθεια αποκεντροποίησης. Κάθε πρωτοβουλία που έρχεται αγνά και αυθεντικά από κάτω και στοχεύει στην αλλαγή που έρχεται από τον πολίτη, όχι από τον πολιτικό.
6. Ως πολιτιστικό σάϊτ, δεν μπορούμε παρά να εστιάσουμε στο θέμα «πολιτισμός». Για σάς αυτή η έννοια περιορίζεται στα αμιγώς πολιτιστικά δρώμενα ή εκτείνεται ευρύτερα;
Πολιτισμός δεν είναι μόνο η τέχνη στα στενά όρια που μπορεί να θέτει ένας απλός ορισμός. Πολιτισμός είναι οι μνήμες της πολύχρωμης, πολύοσμης, μαρτυρικής ιστορίας της πόλης. Πολιτισμός είναι η συγκολλητική εκείνη ουσία που συνθέτει τις σήμερα ατομοκεντρικές, μοναχικές, φυγόκεντρες ψηφίδες ενός μωσαϊκού.
Πολιτισμός δεν είναι μόνο η τέχνη στα στενά όρια που μπορεί να θέτει ένας απλός ορισμός. Πολιτισμός είναι οι μνήμες της πολύχρωμης, πολύοσμης, μαρτυρικής ιστορίας της πόλης. Πολιτισμός είναι η συγκολλητική εκείνη ουσία που συνθέτει τις σήμερα ατομοκεντρικές, μοναχικές, φυγόκεντρες ψηφίδες ενός μωσαϊκού.
Πολιτισμός είναι ο τρόπος που μιλάμε, περπατάμε, αλληλεπιδρούμε. Είναι η ένταση με την οποία επικοινωνούμε.
Πολιτισμός είναι μια κίνηση, όχι μια κατάσταση. Είναι η προϋπόθεση για μια Θεσσαλονίκη αλλιώτικη στον κόσμο. Μια προϋπόθεση και όχι μια πολυτέλεια.Το δικό μας πρόγραμμα για τον πολιτισμό έχει τρία σκέλη.
Τον πολιτισμό που μπορεί να καταστήσει την Θεσσαλονίκη εναλλακτική πολιτιστική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, την αξιοποίηση όλου αυτού του τεράστιου πολιτιστικού πλούτου της πόλης, με την παραχώρηση χώρων σε ομάδες δημιουργίας, την τέχνη στα σήμερα θλιβερά μας σχολεία,
και τέλος τον πολιτισμό στην καθημερινότητα του πολίτη, ως βάση για τη ανασύνθεση της κοινωνίας και την επανάκτηση του δημόσιου χώρου.
Τον πολιτισμό που μπορεί να καταστήσει την Θεσσαλονίκη εναλλακτική πολιτιστική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, την αξιοποίηση όλου αυτού του τεράστιου πολιτιστικού πλούτου της πόλης, με την παραχώρηση χώρων σε ομάδες δημιουργίας, την τέχνη στα σήμερα θλιβερά μας σχολεία,
και τέλος τον πολιτισμό στην καθημερινότητα του πολίτη, ως βάση για τη ανασύνθεση της κοινωνίας και την επανάκτηση του δημόσιου χώρου.
7. Μιλώντας για τον «πολιτισμό της καθημερινότητας» ενός δημότη, μπορείτε να απαριθμήσετε και να αξιολογήσετε συγκεκριμένα πράγματα που τον σηματοδοτούν;
Στην Θεσσαλονίκη ο δημόσιος χώρος πλήττεται, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, από ένα διαρκώς εντεινόμενο κοινωνικό αίσθημα απαξίωσης. H εχθρική σχέση του πολίτη μαζί του είναι χρόνια και αμφίδρομη. Οι αιτίες γι’ αυτό πολλές.
Η απαξιωτική λειτουργία του κράτους και των θεσμών, η έλλειψη της κοινωνικής συνοχής, η αδιέξοδη εσωστρέφεια, η αδυναμία μιας αδρανούς δημοτικής αρχής, η εντύπωση της τέχνης ως μια πολυτέλεια για λίγους που λαμβάνει χώρα σε αποστειρωμένους χώρους, η αντίληψη μιας μοριακής ζωής που θεωρεί το δημόσιο χώρο απλά ως μια υποχρεωτική διαμεσολάβηση ανάμεσα στο σπίτι και τον χώρο εργασίας του, που πρέπει απαθώς να διαβεί, είναι όλα τα στοιχεία αυτού του ζοφερού πίνακα.
Η ανάκτηση του δημόσιου χώρου, η κατοίκησή του από τον πολίτη με όρους συλλογικότητας, εμπιστοσύνης, δημιουργικότητας αποτελεί ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα.
Εμείς προερχόμαστε από αυτά τα κινήματα, των πεζών, των ποδηλατών, των πιο ήρεμων ρυθμών, της τέχνης στον δρόμο, στα σχολεία, στις γειτονιές και αυτά ενισχύουμε.
Στην Θεσσαλονίκη ο δημόσιος χώρος πλήττεται, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, από ένα διαρκώς εντεινόμενο κοινωνικό αίσθημα απαξίωσης. H εχθρική σχέση του πολίτη μαζί του είναι χρόνια και αμφίδρομη. Οι αιτίες γι’ αυτό πολλές.
Η απαξιωτική λειτουργία του κράτους και των θεσμών, η έλλειψη της κοινωνικής συνοχής, η αδιέξοδη εσωστρέφεια, η αδυναμία μιας αδρανούς δημοτικής αρχής, η εντύπωση της τέχνης ως μια πολυτέλεια για λίγους που λαμβάνει χώρα σε αποστειρωμένους χώρους, η αντίληψη μιας μοριακής ζωής που θεωρεί το δημόσιο χώρο απλά ως μια υποχρεωτική διαμεσολάβηση ανάμεσα στο σπίτι και τον χώρο εργασίας του, που πρέπει απαθώς να διαβεί, είναι όλα τα στοιχεία αυτού του ζοφερού πίνακα.
Η ανάκτηση του δημόσιου χώρου, η κατοίκησή του από τον πολίτη με όρους συλλογικότητας, εμπιστοσύνης, δημιουργικότητας αποτελεί ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα.
Εμείς προερχόμαστε από αυτά τα κινήματα, των πεζών, των ποδηλατών, των πιο ήρεμων ρυθμών, της τέχνης στον δρόμο, στα σχολεία, στις γειτονιές και αυτά ενισχύουμε.
8. Σε αυτόν τον «καθημερινό πολιτισμό», σε ποιο ποσοστό ενδεικτικά αντιστοιχεί η ευθύνη του Δήμου και σε ποιο του δημότη; Πόσο καθοριστική είναι η συμμετοχή του;
Τα βήματα που πρέπει να γίνουν απαιτούν τη σύγκρουση με μια χρόνια, εμπεδωμένη νοοτροπία που συντηρείται με τη συνενοχή μιας συντηρητικής μερίδας πολιτών και της αδρανούς δημοτικής αρχής που τόσο αλαζονικά και ισοπεδωτικά χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς «χωριάτες»
Και όμως μια δημοτική αρχή, που δε θα αρκείται σε εξαγγελίες, μα θα προβαίνει σε πράξεις, μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για αυτή την αλλαγή, ακριβώς γιατί είναι τόσο κοντά στον πολίτη. Δεν είναι μια απρόσωπη αρχή, όσο και αν προσπαθούν να την κάνουν τέτοια.
Τα βήματα που πρέπει να γίνουν απαιτούν τη σύγκρουση με μια χρόνια, εμπεδωμένη νοοτροπία που συντηρείται με τη συνενοχή μιας συντηρητικής μερίδας πολιτών και της αδρανούς δημοτικής αρχής που τόσο αλαζονικά και ισοπεδωτικά χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς «χωριάτες»
Και όμως μια δημοτική αρχή, που δε θα αρκείται σε εξαγγελίες, μα θα προβαίνει σε πράξεις, μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για αυτή την αλλαγή, ακριβώς γιατί είναι τόσο κοντά στον πολίτη. Δεν είναι μια απρόσωπη αρχή, όσο και αν προσπαθούν να την κάνουν τέτοια.
9. Ποια είναι η γνώμη σας αντικειμενικά, για το γενικότερο πολιτιστικό επίπεδο των Θεσσαλονικέων, είτε με την ευρεία, είτε με την στενότερη έννοια;
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που συγκρούεται. Δεν είναι μια πόλη με ίδιους ανθρώπους, και εμένα δεν μου αρέσει να μιλώ με τη λογική του «μέσου όρου», του «μέσου πολίτη».
Εγώ στήριζα, στηρίζω και θα στηρίζω, όλες αυτές τις υπέροχες συλλογικότητες, που ανθίζουν, διεκδικούν τον δημόσιο χώρο, μια καθαρή πόλη, μια σχέση αλληλεγγύης. Αυτές οι αυτό-οργανωμένες πρωτοβουλίες οι οποίες συνεχίζουν να προσπαθούν, δίχως να τους παρέχεται ούτε η στοιχειώδης βοήθεια από την απόμακρη αυτή δημοτική αρχή.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που συγκρούεται. Δεν είναι μια πόλη με ίδιους ανθρώπους, και εμένα δεν μου αρέσει να μιλώ με τη λογική του «μέσου όρου», του «μέσου πολίτη».
Εγώ στήριζα, στηρίζω και θα στηρίζω, όλες αυτές τις υπέροχες συλλογικότητες, που ανθίζουν, διεκδικούν τον δημόσιο χώρο, μια καθαρή πόλη, μια σχέση αλληλεγγύης. Αυτές οι αυτό-οργανωμένες πρωτοβουλίες οι οποίες συνεχίζουν να προσπαθούν, δίχως να τους παρέχεται ούτε η στοιχειώδης βοήθεια από την απόμακρη αυτή δημοτική αρχή.
10. Η Θεσσαλονίκη χαρακτηριζόταν πάντα, λόγω ιστορικών συγκυριών, ως πόλη με «πολυπολιτισμική» κουλτούρα. Ισχύει αυτό σήμερα, βλέπετε αυτή την δημιουργική διαφορετικότητα στη σύγχρονη κουλτούρα της;
Η Θεσσαλονίκη έχασε τον πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα, επειδή κλείστηκε για χρόνια στον εαυτό της, καλλιέργησε φοβικά σύνδρομα στους πολίτες της, αρκέστηκε σε εξαγγελίες, που χάιδευαν τα αυτιά των νοσταλγών μιας μεγάλης πόλης.
Σταδιακά, δειλά, το κλίμα αυτό βλέπω πως αλλάζει. Οι πολίτες παίρνουν πρωτοβουλίες, γνωρίζουν τον ιστορικό πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη μπορεί να ξαναβρεί αυτή την χαμένη θέση στον κόσμο, αρκεί να δώσει έμφαση στον πολιτισμό της και όχι σε φιλόδοξα οικονομικά σχέδια, που μένουν σχέδια.
Η συνομωσία αυτή γεωγραφίας και ιστορίας, δίνει στην πόλη τη δυνατότητα να γίνει μια εναλλακτική πολιτιστική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, μια «προσφυγούπολη» καλλιτεχνών, που θα παρέχει «διαβατήριο» σε κάθε πρωτοπόρο και δημιουργό.
Η Θεσσαλονίκη έχασε τον πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα, επειδή κλείστηκε για χρόνια στον εαυτό της, καλλιέργησε φοβικά σύνδρομα στους πολίτες της, αρκέστηκε σε εξαγγελίες, που χάιδευαν τα αυτιά των νοσταλγών μιας μεγάλης πόλης.
Σταδιακά, δειλά, το κλίμα αυτό βλέπω πως αλλάζει. Οι πολίτες παίρνουν πρωτοβουλίες, γνωρίζουν τον ιστορικό πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη μπορεί να ξαναβρεί αυτή την χαμένη θέση στον κόσμο, αρκεί να δώσει έμφαση στον πολιτισμό της και όχι σε φιλόδοξα οικονομικά σχέδια, που μένουν σχέδια.
Η συνομωσία αυτή γεωγραφίας και ιστορίας, δίνει στην πόλη τη δυνατότητα να γίνει μια εναλλακτική πολιτιστική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, μια «προσφυγούπολη» καλλιτεχνών, που θα παρέχει «διαβατήριο» σε κάθε πρωτοπόρο και δημιουργό.
11. Στις συνήθεις περιπτώσεις αδράνειας και απροθυμίας των δημοτών για συμμετοχή σε δράσεις, σκέφτεστε κάτι πέρα από τις γνωστές, αλλά αδιάφορες καμπάνιες, για να πετύχετε την ενεργοποίηση / ευαισθητοποίηση;
Αποφασίσαμε να ονομάσουμε τον συνδυασμό μας «Γειτονιές σε δράση», γιατί απλά η φιλοσοφία μας προστάζει να σκεφτούμε παγκόσμια και να πράττουμε τοπικά.
Οι γειτονιές, αυτές είναι ο πυρήνας της αλλαγής. Οι σχέσεις των ανθρώπων με τις γειτονίες τους είναι στενές. Και εμείς τους καλούμε να αυτό-οργανωθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους σε αυτές.
Δεν αναλωνόμαστε σε μεγαλοπρεπείς δηλώσεις και φιέστες, που σαν πυροτεχνήματα , χάνονται αυτοστιγμεί. Βρίσκουμε τον συλλογικό εκείνο χώρο, που η δράση μπορεί να καρποφορήσει, αν σπείρουμε τις ιδέες μας. Και αυτός ο χώρος είναι η γειτονιά.
Αποφασίσαμε να ονομάσουμε τον συνδυασμό μας «Γειτονιές σε δράση», γιατί απλά η φιλοσοφία μας προστάζει να σκεφτούμε παγκόσμια και να πράττουμε τοπικά.
Οι γειτονιές, αυτές είναι ο πυρήνας της αλλαγής. Οι σχέσεις των ανθρώπων με τις γειτονίες τους είναι στενές. Και εμείς τους καλούμε να αυτό-οργανωθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους σε αυτές.
Δεν αναλωνόμαστε σε μεγαλοπρεπείς δηλώσεις και φιέστες, που σαν πυροτεχνήματα , χάνονται αυτοστιγμεί. Βρίσκουμε τον συλλογικό εκείνο χώρο, που η δράση μπορεί να καρποφορήσει, αν σπείρουμε τις ιδέες μας. Και αυτός ο χώρος είναι η γειτονιά.
12. Όσον αφορά στα πολιτιστικά δρώμενα, θεωρείτε ότι η πόλη καλύπτεται επαρκώς ή υπάρχουν τομείς με σοβαρές ελλείψεις και πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτό;
Υπάρχουν ελλείψεις σοβαρές που οφείλονται στην άποψη που παρουσιάζει τον πολιτισμό ως πολυτέλεια. Αυτό οδήγησε ακριβώς την πόλη σε μια εσωστρέφεια, σε μια άγνοια του ιστορικού παρελθόντος, σε μια παρακμή και επέτρεψε σε πολιτικούς να αποφασίζουν για τον πολιτισμό, ως ένα προϊόν που άλλοτε κόβεται και άλλοτε ευεργετείται κακότεχνα.
Υπάρχουν στην πόλη μας φεστιβάλ, που αποτελούν πρότυπο, μα δεν μεριμνά κανείς για την προστασία τους, ιδιαίτερα τώρα εν μέσω κρίσης. Σας θυμίζω τα τελευταία γεγονότα με το Φεστιβαλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Εμείς προτείνουμε την προστασία των ήδη υπαρχόντων φεστιβάλ, αλλά και τη δημιουργία νέων, όπως το Φεστιβάλ Ποίησης "Ναζίμ Χικμέτ" και το φεστιβάλ καλλιτεχνικής παραγωγής της απανταχού εβραϊκής διασποράς Ο πολιτισμός είναι ο τρόπος που ζούμε και δημιουργούμε.
Υπάρχουν ελλείψεις σοβαρές που οφείλονται στην άποψη που παρουσιάζει τον πολιτισμό ως πολυτέλεια. Αυτό οδήγησε ακριβώς την πόλη σε μια εσωστρέφεια, σε μια άγνοια του ιστορικού παρελθόντος, σε μια παρακμή και επέτρεψε σε πολιτικούς να αποφασίζουν για τον πολιτισμό, ως ένα προϊόν που άλλοτε κόβεται και άλλοτε ευεργετείται κακότεχνα.
Υπάρχουν στην πόλη μας φεστιβάλ, που αποτελούν πρότυπο, μα δεν μεριμνά κανείς για την προστασία τους, ιδιαίτερα τώρα εν μέσω κρίσης. Σας θυμίζω τα τελευταία γεγονότα με το Φεστιβαλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Εμείς προτείνουμε την προστασία των ήδη υπαρχόντων φεστιβάλ, αλλά και τη δημιουργία νέων, όπως το Φεστιβάλ Ποίησης "Ναζίμ Χικμέτ" και το φεστιβάλ καλλιτεχνικής παραγωγής της απανταχού εβραϊκής διασποράς Ο πολιτισμός είναι ο τρόπος που ζούμε και δημιουργούμε.
13. Με ποια κριτήρια θα ορίζατε την «ποιότητα» μιας πολιτιστικής εκδήλωσης του Δήμου και με ποια την επιτυχία της; Πόσο σχετίζεται το αποτέλεσμα με το κόστος;
Θα την όριζα ως εξής. Σύμφωνα με το κατά πόσο ενεργοποίησε τη συμμετοχή καλλιτεχνών και πολιτών, δίχως να πνίξει και να καπελώσει αυτή τη δημιουργικότητα.
Ο δήμος αυτό που πρέπει να κάνει αρχικά είναι να μην εμποδίζει και έπειτα να διευκολύνει την δημιουργία. Σήμερα η δημιουργία είναι μια πηγή δόξας και χρήματος, σύμφωνα με την οποία θα κριθεί μια πετυχημένη δημοτική αρχή.
Όχι. Ο δήμος πρέπει να επιτρέπει στην δημιουργία να ανθίζει με την περιποίηση των πολιτών, δίχως να διαμεσολαβεί ο ίδιος, παρα μονάχα για να παρέχει ότι χρειάζεται, δίχως να αποσκοπεί σε ιδιοτελή αντίδωρα.
Θα την όριζα ως εξής. Σύμφωνα με το κατά πόσο ενεργοποίησε τη συμμετοχή καλλιτεχνών και πολιτών, δίχως να πνίξει και να καπελώσει αυτή τη δημιουργικότητα.
Ο δήμος αυτό που πρέπει να κάνει αρχικά είναι να μην εμποδίζει και έπειτα να διευκολύνει την δημιουργία. Σήμερα η δημιουργία είναι μια πηγή δόξας και χρήματος, σύμφωνα με την οποία θα κριθεί μια πετυχημένη δημοτική αρχή.
Όχι. Ο δήμος πρέπει να επιτρέπει στην δημιουργία να ανθίζει με την περιποίηση των πολιτών, δίχως να διαμεσολαβεί ο ίδιος, παρα μονάχα για να παρέχει ότι χρειάζεται, δίχως να αποσκοπεί σε ιδιοτελή αντίδωρα.
14. Ο πολιτισμός ήταν και είναι πάντα ο πλέον αδικημένος οικονομικά τομέας σε επίπεδο κρατικού προϋπολογισμού. Το συμμερίζεστε ως ρεαλιστική άποψη, ειδικά σε δύσκολες εποχές μνημονίου;
Ο πολιτισμός δεν είναι προϊόν, για το οποίο αποφασίζουν, άλλοτε περικόπτοντάς το και άλλοτε ευεργετώντας το κακότεχνα και υστερόβουλα.
Ο πολιτισμός δεν είναι προϊόν, για το οποίο αποφασίζουν, άλλοτε περικόπτοντάς το και άλλοτε ευεργετώντας το κακότεχνα και υστερόβουλα.
15. Η πόλη διαθέτει ένα αξιόλογο δυναμικό ανθρώπων στον πολιτιστικό τομέα που μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα. Αν το πιστεύετε, πώς σκέφτεστε να τους συνδράμετε ουσιαστικά ως Δήμος;
Το απάντησα παραπάνω.
Το απάντησα παραπάνω.
.
Σας ευχαριστούμε θερμά, καλή σας επιτυχία.
-Σύνθεση - επιμέλεια ερωτήσεων – Πίτσα Στασινοπούλου
-Από την ανοιχτή πρόσκληση της «Κ» στους υποψηφίους Δημάρχους Θεσσαλονίκης –που έχουν κοινοβουλευτική η ευρωπαϊκή εκπροσώπηση, - αρνήθηκε να συμμετάσχει ο Γιάννης Μπουτάρης, ενώ «παγωμένο» παρέμεινε με δική τους ευθύνη, μετά το νομικό κώλυμα του υποψηφίου Χάρη Παπαγεωργίου, χωρίς να ενδιαφερθούν τελικά. Η Κουλτουρόσουπα απέκλεισε τη Χρυσή Αυγή για τους γνωστούς λόγους των θέσεων τους.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ [κλικ στους τίτλους]
