Η πρώτη ταινία του Μάρκου Σεφερλή έφτασε και είμαστε εδώ για να καταγράψουμε αντιδράσεις. Το Χαλβάη 5-0 προβάλλεται σε δεκάδες αίθουσες σε ολόκληρη την Ελλάδα και μέχρι σήμερα έχει κόψει πολλά εισιτήρια και λογικά κανένας από όσους έχουν ήδη δει η σκοπεύουν να τη δουν δεν θα δώσει βάση στις κριτικές.
Οι κριτικές όπως ήταν αναμενόμενο μπορούν να περιγραφούν με μία λέξη. Θάψιμο!
Η ταινία εγκαταλείπει κάθε στοιχειώδη λογική, είναι κατώτερη σε περιεχόμενο κι από βιντεοταινία της δεκαετίας του ’80, σαχλή, κακότεχνη, ακραία σεξιστική και γιατί όχι ρατσιστική και δυστυχώς αφόρητα βαρετή είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που συλλέξαμε από ανθρώπους που την είδαν. Μάλιστα κάποιοι την χαρακτήρισαν κατώτερη και από πορνογραφική ταινία…
Ακολουθούν αποσπάσματα των κριτικών.
Τα λογοπαίγνια του τίτλου και του ονόματος του ντεντέκτιβ είναι η κορυφή ενός παγόβουνου χείριστων λεκτικών αστείων, τα οποία αποτελούν τον βασικό άξονα του αποτυχημένου κωμικού whodunit. Ο Μπέκρας αναζητά τον δολοφόνο ενός μεγιστάνα του χαλβά, ο οποίος χάνει μυστηριωδώς τη ζωή του, όμως στην πραγματικότητα την περισσότερη ώρα ο Σεφερλής τρακάρει σε έπιπλα και ανθρώπους, ενώ η υπόθεση λύνεται μέσα από συμπτώσεις. Τα διαδοχικά ανερμάτιστα γκαγκ εμπλουτίζονται από αισχρά σεξουαλικά αστεία, πάντα εις βάρος των γυναικείων χαρακτήρων, με την ταινία να εγκαταλείπει κάθε στοιχειώδη λογική κι έτσι να μοιάζει με ατελείωτο τεστ αντοχής.
flix.gr
Δυστυχώς η πρώτη «ταινία» του «φαινόμενου Σεφερλή» είναι ακριβώς όπως την περιμέναμε: σαχλή, κακότεχνη, ακραία σεξιστική και γιατί όχι ρατσιστική και δυστυχώς αφόρητα βαρετή. Κι ακόμη χειρότερα, γεμάτη με περισσότερες σκηνές απ΄όσες ο ανθρώπινος νους μπορεί να αντέξει με τον Μάρκο Σεφερλή να φοράει μόνο τα εσώρουχά του. Ελεος.
Δυστυχώς η πρώτη «ταινία» του «φαινόμενου Σεφερλή» είναι ακριβώς όπως την περιμέναμε: σαχλή, κακότεχνη, ακραία σεξιστική και γιατί όχι ρατσιστική και δυστυχώς αφόρητα βαρετή. Κι ακόμη χειρότερα, γεμάτη με περισσότερες σκηνές απ΄όσες ο ανθρώπινος νους μπορεί να αντέξει με τον Μάρκο Σεφερλή να φοράει μόνο τα εσώρουχά του. Ελεος.
ethnos.gr
Καμία επί της ουσίας επίθεση στην πολιτική ορθότητα και το δήθεν δεν διακρίναμε εδώ, πέρα από μια…«πολυποικιλιακή», τηλεοπτικής κοψιάς, ασχημόμορφη σάτιρα. Κατώτερη σε περιεχόμενο κι από βιντεοταινία της δεκαετίας του ’80 αλλά με ειδικά εφέ καθώς ο περιβόητος αστυνόμος Μπέκρας έχει σούπερ γκάτζετ που τα κάνει όλα και συμφέρει.
Καμία επί της ουσίας επίθεση στην πολιτική ορθότητα και το δήθεν δεν διακρίναμε εδώ, πέρα από μια…«πολυποικιλιακή», τηλεοπτικής κοψιάς, ασχημόμορφη σάτιρα. Κατώτερη σε περιεχόμενο κι από βιντεοταινία της δεκαετίας του ’80 αλλά με ειδικά εφέ καθώς ο περιβόητος αστυνόμος Μπέκρας έχει σούπερ γκάτζετ που τα κάνει όλα και συμφέρει.
lifo.gr
Έτσι πέφτει στη λαϊκιστική κωμωδία (και όχι στη λαϊκή, που μια χαρά είδος είναι), νταντεύοντας το περίφημο αυτό ευρύ κοινό πως καλά κάνει και αρέσκεται σε όσα αρέσκεται. Παράλληλα, κάνει και μια προσωπική επίδειξη της περσόνας του με την κινησιογραφία που επιλέγει, την οποία συνοδεύει από άγαρμπα οπτικά εφέ σαν να τα έφτιαξε έφηβος που μόλις απέκτησε υπερ-υπολογιστή, όμως αυτά είναι πταίσματα μπροστά στη σάτιρα που προωθεί και διαιωνίζει.
Έτσι πέφτει στη λαϊκιστική κωμωδία (και όχι στη λαϊκή, που μια χαρά είδος είναι), νταντεύοντας το περίφημο αυτό ευρύ κοινό πως καλά κάνει και αρέσκεται σε όσα αρέσκεται. Παράλληλα, κάνει και μια προσωπική επίδειξη της περσόνας του με την κινησιογραφία που επιλέγει, την οποία συνοδεύει από άγαρμπα οπτικά εφέ σαν να τα έφτιαξε έφηβος που μόλις απέκτησε υπερ-υπολογιστή, όμως αυτά είναι πταίσματα μπροστά στη σάτιρα που προωθεί και διαιωνίζει.
.
Οι προσδοκίες μου για αυτή την ταινία δεν θα μπορούσαν να είναι πιο χαμηλές. Και εκεί που περίμενα να δω μια σαχλή κωμωδία, το Χαλβάη 5-0 με εξέπληξε.
Με επιδεξιότητα και μεγάλη προσπάθεια, ο σκηνοθέτης Μάνος Καμπίτης και ο σεναριογράφος/πρωταγωνιστής Μάρκος Σεφερλής, με απέδειξαν λάθος οι προσδοκίες μου έπρεπε να ήταν πολύ, μα πολύ, πιο χαμηλές.
Ο Σεφερλής, γνωστός σε όλους μας για τις υποτιθέμενες «θεατρικές» του παραστάσεις, όπου το μόνο κοινό που αυτές μοιράζονται με το θέατρο είναι πως λαμβάνουν και τα δύο χώρα πάνω σε μια σκηνή, αποφάσισε να αφήσει για λίγο το θέατρο στην ησυχία του, και αποπειράται ανηλεώς να ρημάξει και τον κινηματογράφο.
Ειλικρινά, δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Η ποιότητα παραγωγής υφίσταται λίγο πιο κάτω από μια πορνογραφική ταινία, αν αυτή είχε κακό φωτισμό.
Το καστ πάντως φαίνεται να εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Γιώργος Αγγελόπουλος και ο Νίκος Βουρλιώτης, δεν μοιάζουν απλά με ηθοποιούς πορνό, κατέχουν συνάμα τον ίδιο βαθμό υποκριτικής επιδεξιότητας.
Μέσα από τους γυναικείους ρόλους όμως είναι που διαφαίνεται για ακόμη μια φορά η γλοιώδης φύση του Σεφερλή.
Εδώ και αν βλέπουμε πορνογραφική ταινία.
Χαρακτήρες όπως η Τζένη, η Μπέτυ, η Ναστάζια, η Νάντια και η Λίλυ (τι θυμίζουν αυτά τα ονόματα άραγε;), φαίνεται να εξυπηρετούν τα βίτσια του Σεφερλή για σιλικόνη και πλαστικά χείλη, υπό την πρόφαση παρωδίας.
Κατά τη θέαση της ταινίας, η αίθουσα αρχίζει να μυρίζει καμπαρέ, οι θέσεις γίνονται δερμάτινες, ο καφές μου μετατράπηκε σε ουίσκι.
Περιττό να αναφέρω πως με κάθε ευκαιρία οι γυναίκες αυτές βρίσκονται με τα εσώρουχα τους, με τον Σεφερλή να σαλιαρίζει δίπλα τους.
Με επιδεξιότητα και μεγάλη προσπάθεια, ο σκηνοθέτης Μάνος Καμπίτης και ο σεναριογράφος/πρωταγωνιστής Μάρκος Σεφερλής, με απέδειξαν λάθος οι προσδοκίες μου έπρεπε να ήταν πολύ, μα πολύ, πιο χαμηλές.
Ο Σεφερλής, γνωστός σε όλους μας για τις υποτιθέμενες «θεατρικές» του παραστάσεις, όπου το μόνο κοινό που αυτές μοιράζονται με το θέατρο είναι πως λαμβάνουν και τα δύο χώρα πάνω σε μια σκηνή, αποφάσισε να αφήσει για λίγο το θέατρο στην ησυχία του, και αποπειράται ανηλεώς να ρημάξει και τον κινηματογράφο.
Ειλικρινά, δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Η ποιότητα παραγωγής υφίσταται λίγο πιο κάτω από μια πορνογραφική ταινία, αν αυτή είχε κακό φωτισμό.
Το καστ πάντως φαίνεται να εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Γιώργος Αγγελόπουλος και ο Νίκος Βουρλιώτης, δεν μοιάζουν απλά με ηθοποιούς πορνό, κατέχουν συνάμα τον ίδιο βαθμό υποκριτικής επιδεξιότητας.
Μέσα από τους γυναικείους ρόλους όμως είναι που διαφαίνεται για ακόμη μια φορά η γλοιώδης φύση του Σεφερλή.
Εδώ και αν βλέπουμε πορνογραφική ταινία.
Χαρακτήρες όπως η Τζένη, η Μπέτυ, η Ναστάζια, η Νάντια και η Λίλυ (τι θυμίζουν αυτά τα ονόματα άραγε;), φαίνεται να εξυπηρετούν τα βίτσια του Σεφερλή για σιλικόνη και πλαστικά χείλη, υπό την πρόφαση παρωδίας.
Κατά τη θέαση της ταινίας, η αίθουσα αρχίζει να μυρίζει καμπαρέ, οι θέσεις γίνονται δερμάτινες, ο καφές μου μετατράπηκε σε ουίσκι.
Περιττό να αναφέρω πως με κάθε ευκαιρία οι γυναίκες αυτές βρίσκονται με τα εσώρουχα τους, με τον Σεφερλή να σαλιαρίζει δίπλα τους.
Ο σεξισμός που εκφράζεται μέσα από την ταινία μεταμφιεσμένος σε αστεία, εντούτοις, δεν υφίσταται το μόνο προσβλητικό στοιχείο.
Η ταινία είναι συγχρόνως ομοφοβική και ρατσιστική, προσβάλλοντας με επιπόλαιο τρόπο άτομα ΛΟΑΤΚΙ, Αλβανούς και έγχρωμους.
Κατά κύριο λόγο όμως, η ταινία προσβάλει εμάς, τους θεατές της.
Και για αυτούς που γέλασαν ή θα γελάσουν με κάποια από τα αστεία της, δεν θα τους κρίνω.
Ο Σεφερλής φαίνεται να προσπαθεί να χωρέσει σε κάθε σκηνή 10 αστεία ανά λεπτό, και στα 120 λεπτά που διαρκεί η ταινία, κάποια θα είναι αναπόφευκτα «πετυχημένα».
Θα έλεγα 3 αστεία στα 1200.
Ωστόσο, η υπόλοιπη ταινία αποτελείται από απελπισμένες προσπάθειες του Σεφερλή για άσκοπο σλάπστικ και κακόγουστα λογοπαίγνια, εμπνευσμένα από ταινίες τύπου Naked Gun και Top Secret!
Τα δελτία τύπου της ταινίας περιγράφουν τον Σεφερλή ως ανατρεπτικό.
Προσωπικά, το μόνο που βρίσκω ανατρεπτικό είναι η πιθανότητα της επιτυχίας του.
Το Χαλβάη 5-0 αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική προσπάθεια του Σεφερλή, ας ελπίσουμε πως θα είναι και η τελευταία.
