Είδε ο Ανδρέας Ελματζόγλου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Η Marvel επέστρεψε με μία ταινία που θυμίζει παλιά εποχή. Αυτό δείχνουν και τα στατιστικά στοιχεία εισπράξεων. Στην Ελλάδα (μέχρι 4η Δεκεμβρίου) η ταινία έχει κόψει 120 χιλιάδες εισιτήρια (4η εβδομάδα) και 730 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η ταινία αποχαιρέτησε τον Σάντγουικ Μπόουζμαν, τον άνθρωπο που ενσάρκωσε τον Black Panther μέχρι να χάσει, ξαφνικά, την μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 43 ετών.
.
Την σκυτάλη του μαύρου πάνθηρα την πήρε (επάξια) η Λετίσια Ράιτ και τίμησε την στολή δεόντως.
Στόρι
Η ταινία ξεκινάει με την κηδεία του βασιλιά Τ΄ Τσάλα. Η βασιλική οικογένεια προσπαθεί να προστατεύσει το κράτος από τις ορέξεις των παγκόσμιων δυνάμεων για τον πλούτο της Γουακάντα. Παράλληλα αποκαλύπτεται ένα άλλο κράτος, και αυτό ξεχωριστό και μυθικό, οι Ταλοκάν, οι οποίοι ζουν στο βάθος της θάλασσας με ηγέτη τον Ναμόρ. Οι Ταλοκάν δεν έχουν ειρηνικές διαθέσεις σε όσους προσπαθούν να κλέψουν τον πλούτο τους και επιθυμούν ρήξη και παγκόσμιο πόλεμο σε αντίθεση με τους ειρηνικούς κατοίκους της Γουακάντα. Ο Ναμόρ θα ζητήσει την βοήθεια των Γουακάντα. Αυτοί όμως τι θα αποφασίσουν;
Στα συν (+) της ταινίας ξεχωρίσαμε…
Ότι η Μάρβελ τίμησε τον Σάντγουικ Μπόουζμαν. Έδωσε τον κατάλληλο χρόνο για να τον αποχαιρετήσουν το καστ, οι κάτοικοι της Γουακάντα αλλά και εμείς. Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι η Μάρβελ έδειξε επιτέλους σοβαρότητα (ειδικά μετά τον τελευταίο Thor) και θύμισε παλιά καλή Μάρβελ σε όλα τα επίπεδα. Η ταινία του Ράιαν Κούγκλερ (Black Panther 2018, CreedIII) έχει ρυθμό, σφικτό σενάριο (Ράιαν Κούγκλερ, Τζο Ρόμπερτ Κόουλ), πολύ καλό καστ, με χημεία μεταξύ τους αλλά και καλές ερμηνείες και τέλος πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία (Οτομ Ντουράλντ Αρκαπό). Συνοπτικά είναι Μάρβελ.
Επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον το στοιχείο ότι η ταινία ήταν γυναικεία υπόθεση. Η Λετίσια Ράιτπου ακροβατεί ανάμεσα σε επιστήμη και παράδοση. Με την πρώτη να κερδίζει παρόλο τις πιέσεις του κοινωνικού περίγυρου (Αναγκαίο σε ένα κόσμο που χρειαζόμαστε την λογική σκέψη) Η δυναμική-ηγέτης-αποφασιστική βασίλισσα Ραμόντα (Άντζελα Μπάσετ). Η Στρατηγός Okoye (Ντανάι Γκουρίρα), η διάνοια Ρίρι (Ντομινίκ Θορν) και τέλος η κατάσκοπος, πολυεργαλείο θα την χαρακτήριζα, Everett (Mάρτιν Φρίμαν) δημιουργούν μια υπέροχη πεντάδα που θα θέλαμε να ξανά δούμε. Προσωπικά θα ήθελα να ξανά δω το δίδυμο Λετίσια Ράιτ και Ριρί
Ενώ στα αρνητικά (-) της ταινίας..
Είναι η ψυχρή-μονίμως ανέκφραστη υποκριτική του Ναμόρ (Τένοτς Ουέρα). Ο Ναμόρ είναι ηγέτης, στρατηγός, μονίμως επιθετικός (χωρίς λόγο) αλλά το πρόσωπο του δεν αλλάζει πουθενά και σε κανένα σημείο. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι άνθρωπος αλλά άνθρωπος-ψάρι αλλά…Το δεύτερο στοιχείο που προβληματίζει είναι το πως παρουσιάζει η ταινία τον Ναμόρ και το λαό του. Δικαιολογείτε ως ένα βαθμό η επιθετικότητα τους από την ιστορία τους και το τι έχουν περάσει αλλά θα θέλαμε περισσότερα στοιχεία για τον λαό των Τανολάκ χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς. Δεν μου ταίριαζε ακριβώς η επιθετικότητα τους σε σχέση με τον τρόπο ζωής τους. Τέλος βρίσκω λίγο κλισέ ότι, πάλι, κάποιος κακός (αντιήρωας) πάντα απειλεί με παγκόσμιο πόλεμο και αφανισμό των ανθρώπων.
Εν κατακλείδι (=)… Η Μάρβελ επέστρεψε δυναμικά. Το στόρι του «Μαύρου Πάνθηρα» πουλάει ακόμα και ελπίζω να συνεχίσει να πουλάει με την Λετίσια Ράιτστον ρόλο (ή και όχι)
Βαθμολογία
7/10
.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της "Κ" 
