Αξίζει την προσοχή σας το καινούριο βιβλίο του Π. Μάρκαρη ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ. Διαβάσαμε + σχολιάζουμε.
Πριν περίπου ένα μήνα κυκλοφόρησε το καινούριο βιβλίο του Π. Μάρκαρη. Στα χνάρια των προηγούμενών του έχει κι αυτό ως κεντρικό ήρωα, τον αστυνόμο Χαρίτο.
Ο τίτλος του μας ξεκαθαρίζει πως πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο που αφορά τον αστυνόμο Χαρίτο. Όσο κι αν αγαπήθηκε αυτός ο ήρωας (σ.: ο συγκεκριμένος μυθιστορηματικός ήρωας έχει μεταφερθεί και στη μικρή οθόνη με μεγάλη επιτυχία), με αυτό το βιβλίο θα ολοκληρωθεί η πορεία του.
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί. Αστυνομική πλοκή, γρήγορος ρυθμός και σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα αποτελούν τα συστατικά της επιτυχίας αυτού του βιβλίου. Η αφήγηση στηρίζεται σε δύο βασικά γεγονότα: τον ξυλοδαρμό της κόρης του κυρίου Χαρίτου από τη μία και κάποιους ανεξιχνίαστους φόνους. Πολλά πρόσωπα περνούν από τις σελίδες. Χρυσαυγίτες κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα του αστυνομικού, κομμουνιστές κι αντικομμουνιστές, μετανάστες που τρώνε ξύλο, έμποροι ναρκωτικών, μεσάζοντες. Άνθρωποι του σκότους κυρίως και της βίας.
Ο θάνατος του γερμανοτραφή Έλληνα Μακρίδη θα αποτελέσει την αφορμή για μια σειρά φόνων, τους οποίους διαπράττει μια οργάνωση με το όνομα «Οι Έλληνες του ‘50». Ο αστυνόμος Χαρίτος κι η ομάδα του προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο. Τι σχέση έχουν οι τρεις δολοφονηθέντες; Ο ένας ήταν ιδιοκτήτης φροντιστηρίου, ο άλλος μεσάζοντας για τη διεκπεραίωση διαφόρων ζητημάτων στο δημόσιο κι ο τρίτος ένας αγρότης στη Καλαμάτα. Τρεις φαινομενικά άγνωστοι άνθρωποι που δολοφονούνται χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο.
Κι όμως.
Ο Χαρίτος πιστεύει ακράδαντα πως κάτι κοινό τους ενώνει. Κι έπειτα είναι κι η κόρη του και η έρευνα για αυτούς που την ξυλοκόπησαν. Όσο κι αν δε θέλει να το παραδεχτεί ανησυχεί. Κι εκείνη η Αδριανή (η σύζυγός του)… Μια ζωή να τον τσιγκλά και να του υπενθυμίζει πόσο κακοί λειτουργοί είναι οι αστυνομικοί. Με τέτοια και με άλλα μικρογεγονότα κυλά η οικογενειακή ζωή του Χαρίτου. Στην πορεία της αφήγησης ο Χαρίτος πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν. Η πληγή του Εμφυλίου φαίνεται να πληγώνει ακόμη ανθρώπους. Ο Μακρίδης παιδί οικονομικών μεταναστών αριστερού φρονήματος θέλησε να γυρίσει στην πατρίδα του και να ζήσει σ’ αυτή, έστω κι αν αυτή κάποτε έδιωξε τους γονείς του. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα υπολόγισε και το επιχειρηματικό του σχέδιο προσέκρουσε στα βράχια της γραφειοκρατίας και τσακίστηκε.
Από την άλλη οι γονείς των δολοφονηθέντων ανήκαν στην αντίπαλη ιδεολογική παράταξη. Αντικομμουνιστές μέχρι το κόκκαλο κυνηγούσαν τις παλιές εποχές όποιον είχε αριστερές πεποιθήσεις. Ο Χαρίτος προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο γύρω από τους φόνους και τους «Έλληνες του ‘50» θα έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν. Θα καταλάβει πως η εκδίκηση-δικαίωση μπορεί να αργήσει.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση στο βιβλίο- ο Χαρίτος είναι ο αφηγητής- προσδίδει ζωντάνια και απλότητα. Ο Χαρίτος μοιράζεται με τον αναγνώστη γεγονότα και δικές του σκέψεις. Με αυτή την αφήγηση ο συγγραφέας καταφέρνει να κάνει τον αστυνομικό, ένα κατ’ εξοχήν παρεξηγημένο επάγγελμα, πλέον συμπαθή. Επίσης ο λόγος είναι απλός, χωρίς εξεζητημένες φράσεις, γεγονός που καθιστά την ανάγνωση εύκολη και χωρίς προβλήματα.
Γενικά το βιβλίο αξίζει την προσοχή του αναγνώστη. Ο Μάρκαρης επιβεβαιώνει πως κατέχει επάξια τον τίτλο του μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος. Στήνει ευφάνταστους φόνους τους οποίους καταφέρνει πάντα και λύνει ο πρωταγωνιστής του, ο αστυνόμος Χαρίτος. Σίγουρα το αστυνομικό μυθιστόρημα υπερέχει έναντι των άλλων ειδών απαιτείται όμως μοναδική μαεστρία κατά τη συγγραφή των εγκλημάτων, προκειμένου να διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Αξίζει να αγοράσετε το συγκεκριμένο βιβλίο, είτε έχετε διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία της τετραλογίας για την κρίση είτε όχι.
«Τίτλοι τέλους- Επίλογος» - Πέτρος Μάρκαρης
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
