«Αρχαία του σήμερα τραγωδία»: Ένα ποίημα του αναγνώστη μας Bασίλη Αποστόλου.
Το ποίημα «Αρχαία του σήμερα τραγωδία» του αναγνώστη μας Bασίλη Αποστόλου στη δεκαπενθήμερη στήλη "ΔΕΣ το ΔΙΚΟ σου ή το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ σου ΠΟΙΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ στην Κουλτουρόσουπα». [πληροφορίες για συμμετοχή, παρακάτω].
Χτες νύχτα
ψυχές απ’τα παραθυρόφυλλα κοιτούσαν
τζογαρισμένες στους καπνούς,
σαν καβαλάρηδες πεθάνανε
ν’αναστηθούν ζητιάνοι.
Μαύρες σακούλες φορτωμένες
βήματα βαριά
γυμνοί από αλήθεια
σέρνονταν μοναχικοί κρυμμένοι στις οδούς
να μη τους βρει το μάτι του κακού.
Φωτιές της νιότης τους
στα μπάζα αγγέλων
μαστουρωμένες στων ονείρων τη σκόνη.
Ήταν ήδη αργά.
Κάθε βράδυ θα’ναι αργά.
Τις νύχτες που κοιμούνται
κάτι ακόμη μοιάζουν να ζητάνε
απλώνουν δίχτυα αγρύπνιας τα χαράματα.
Ποτέ τους δε φοβήθηκαν το χαμό
μήτε την αμαρτία
κι από του κόσμου τις κορφές
ποτέ δε φάνηκε καπνός αθανασίας.
Τρέμουν εκείνα μη φανούν
που μαύρες πεταλούδες αρματωμένες τα σηκώνουν και μια φωνή υπόκορφη τα λύνει
σ’ένα γεφύρι μ'ανάσα ματωμένη.
«Αν θες να βρεις αληθινά
απάγκιο να σε σώσει
το βλέμμα ρίξε χαμηλά
στο δρόμο μη ματώσει»
Bασίλης Αποστόλου
