Λένε ότι ποτέ στη ζωή μας δεν αγαπάμε με το ίδιο πάθος και την αγνότητα της εφηβείας μας… Ότι οι εφηβικές αγάπες κρατάνε για πάντα και ζεσταίνουν την ψυχή, άσχετα από τους όποιους «χειμώνες»… Η ιστορία της Κατερίνας και του Αντρέα το αποδεικνύει περίτρανα! Κανένας άνθρωπος, καμία συνθήκη και πολιτική κατάσταση, ούτε καν χιλιάδες χιλιομέτρων δεν μπόρεσαν να σβήσουν τα ίχνη του ενός από την ψυχή του άλλου. Γιατί αγάπησαν ο ένας τον άλλο ατόφια, αληθινά, έντονα, έτσι όπως μόνο οι έφηβοι μπορούν να αγαπούν, με όλη τη μαγεία της πρώτης φοράς! Χωρίς να υπολογίζουν κομποδέματα και καταγωγή, συμφέροντα και μίση, αντιζηλίες και κακίες. Όπως θα έπρεπε να αγαπάμε όλοι, μπας και γίνει ο κόσμος μας καλύτερος!
Η υπόθεση: Στο ειδυλλιακό Λιτόχωρο της μετεμφυλιακής εποχής, μεγαλώνουν παρέα δύο παιδιά, που έμελλε να περάσουν από σαράντα κύματα για να είναι μαζί. Η Κατερίνα, κόρη του ευκατάστατου δυνάστη του χωριού και ο Ανδρέας, παιδί μιας λαϊκής, ταπεινής οικογένειας, όπου η αγάπη και το ήθος των γονιών περισσεύει και αγκαλιάζει όλο το χωριό… Η ευτυχία τους, όμως, θα κρατήσει πολύ λίγο! Η κακία και η μικροπρέπεια των ανθρώπων θα τους σκορπίσουν, θα τους ρημάξουν, ξεριζώνοντάς τους από τον τόπο τους και σκορπίζοντάς τους στα πέρατα του κόσμου. Η ζωή, όμως, είναι μεγάλη κατεργάρα και μας παίζει παιχνίδια που ούτε να τα φανταστούμε μπορούμε, ακόμα και αν περάσουν χρόνια πολλά!
.
.Γύρω από την ιστορία των παιδιών, υφαίνεται ένας ολάκερος κόσμος, ο κόσμος της μετεμφυλιακής επαρχίας, όπου η φτώχεια έδερνε τον κόσμο και η φυγή ήταν η μόνη σχεδόν διέξοδος. Μια κοινωνία κλειστή και συντηρητική, όπου τα πολιτικά πάθη και οι ιστορικές συγκυρίες καθόριζαν τις ζωές των ανθρώπων, αλλά οι τυχεροί έβρισκαν καταφύγιο στην οικογένειά τους, στους φίλους και στους συγχωριανούς τους. Κάτω από το βλέμμα των θεών, το παρελθόν και το παρόν μπερδεύονται με έναν τρόπο ασύγκριτο και μυστηριακό και οι άνθρωποι μοιάζουν να ακολουθούν τους αρχαίους νόμους: της ύβρης, της τιμωρίας και της λύτρωσης!
Τι μου άρεσε: Το βιβλίο της Χριστίνας Σουλελέ αυτό περιστρέφεται γύρω από έναν μεγάλο έρωτα, χωρίς ωστόσο να περιορίζεται μόνο σε αυτόν. Γύρω από τους πρωταγωνιστές ,χτίζεται ένας θαυμάσιος ηθογραφικός πίνακας, που αποτυπώνει ατόφια τις συνθήκες και τις αντιλήψεις της εποχής, καθώς και τα γεγονότα που σφράγισαν τους πρωταγωνιστές και την πορεία της Ελλάδας. Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές ζωντανεύουν με μαεστρία και είναι απόλυτα αληθινοί : προκαλούν τη συμπάθεια και το μίσος, χωρίς να φαίνονται φτιαχτοί και ψεύτικοι. Με γλώσσα απλή, αλλά ιδιαίτερα προσεγμένη, μεταφέρεσαι στον κόσμο του βουνού και των ανθρώπων του, χωρίς περιττά μελοδράματα, άσκοπους λυρισμούς και φιλοσοφίες.
Τι με χάλασε: Το βιβλίο ακολουθεί μια γνωστή, κλασική «συνταγή». Η συγγραφέας, ωστόσο, με κέρδισε με τον τρόπο και όχι με το θέμα της! Ευαισθησία και ρεαλισμός ισορροπούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που σε κατακτά, ακόμα και αν δεν σου αρέσουν ιδιαίτερα οι ρομαντικές ιστορίες.
.
Βαθμολογία :
3,9/5
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..