Ελένη Φουρνάρου - microαστές: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε. Από την Μαριάννα Μπουρουτζή.
Οι βόλτες είναι εποικοδομητικές. Ούτε που φαντάζεσαι ποιον θα βρεις μπροστά σου, ποιον θα συναντήσεις, με ποιον θα μιλήσεις, πού θα σου τύχουν όλα αυτά και πώς. Ειδικά σε ράφια και σε πάγκους με βιβλία, η εμπειρία είναι αξεπέραστη και άκρως διασκεδαστική. Σε μια τέτοιου είδους βόλτα, το μάτι μου «έπιασε» μια συζήτηση σχετικά με ένα πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο. Μια συγγραφέας, μερικές γυναίκες κι ένας άντρας μιλούσαν για κάποιες άλλες γυναίκες και ανέλυαν τη νοοτροπία τους. Πραγματικά, είναι απίστευτος ο τρόπος σκέψης που απέκτησαν και εξακολουθούν να διατηρούν οι νεοέληνες. Ακόμα πιο απίστευτη δε, η νοοτροπία τους. Πώς να σκιαγραφήσει κανείς τους χαρακτήρες; Όλο αυτό ήταν δουλειά της συγγραφέως Ελένης Φουρνάρου, στο βιβλίο της, με τον εύστοχο τίτλο «microαστές».
Στο βιβλίο παρουσιάζεται η ζωή τριών φιλενάδων, στη σύγχρονη Αθήνα και μάλιστα στην περιοχή των Εξαρχείων, την προηγούμενη δεκαετία. Η Ιωάννα, η Κάτια και η Δέσποινα είναι γύρω στα τριάντα και διατηρούν μια φιλία από τα φοιτητικά τους, ακόμα, χρόνια. Βρίσκονται αρκετά συχνά, για να πιουν καφέ, ποτά, να αναλύσουν τα ερωτικά τους ζητήματα και παρεμπιπτόντως να θίξουν και άλλα θέματα (κοινωνικά, εργασίας, πολιτικής, ηθικής) που ανακύπτουν στη ζωή τους και στο περιβάλλον τους γενικά. Ασχολούνται με τους άντρες τους, με τους εραστές, με το πώς θα διατηρήσουν τη φόρμα τους, και άλλα παρόμοια ζητήματα που πραγματικά βασάνιζαν άνδρες και γυναίκες στα πρό της οικονομικής κρίσης χρόνια. Ασχολούνται όμως και με πιο σοβαρά, όπως το διαζύγιο της μιας φίλης, πώς θα παντρευτεί η άλλη, πώς θα διατηρήσει το σπιτικό της ακέραιο η τρίτη. Επίσης, οι γυναίκες αυτές, γνωρίζουν και συναναστρέφονται με διάφορο κόσμο, φτάνοντας στο σημείο να μπλέξουν με τη διεθνή τρομοκρατία. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινούν να συναναστρέφονται και με την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες. Σαν επιστέγασμα, προκύπτει και η οικονομική κρίση, για να δοκιμάσει ακόμα περισσότερο τις ψυχικές αντοχές και τη δύναμη της φιλίας τους.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα- ηθογράφημα, σύγχρονο, με αρκετά πρόσφατες αναφορές. Διαβάζεται εύκολα, σχεδόν σε ένα απόγευμα ή μέσα σε μια μέρα. Περιέχει εύστοχους διαλόγους, λίγες περιγραφές, καθημερινό λεξιλόγιο, λίγο τραβηγμένο σε μερικές περιπτώσεις. Είναι περιπετειώδες και με αρκετή δόση χιούμορ. Δεν είναι όμως αρκετά διεισδυτικό. Στην ουσία, το βιβλίο αποτελεί τον καθρέπτη μιας κοινωνίας, που οι άνθρωποι που την αποτελούν έφτασαν στην ενηλικίωση εξελισσόμενοι στραβά. Και στην ερώτηση, γιατί κάποιος που ζει στην επαρχία να διαβάσει ένα βιβλίο που αναφέρεται αποκλειστικά σε μια περιοχή της Αθήνας, η απάντηση είναι σαφής: γιατί όλοι διατηρούν πάνω κάτω τις ίδιες απόψεις και αντιλήψεις, όπου κι αν βρίσκονται.
Μας δίνει να καταλάβουμε πόσο μικροαστός μπορεί να είναι κάποιος, κι ας είναι μορφωμένος. Η παιδεία και η καλλιέργεια είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και είναι δικαίωμα και απαίτηση όλων μας.
Ελένη Φουρνάρου, microαστές, εκδόσεις vakxikon.gr, Αθήνα 2015. σσ. 158
]
Βαθμολογία: 3/5
