Το σενάριο
--------------
- Πονάω πολύ, είπε ο Ηλίας αναφερόμενος σε όλα αυτά που ένιωθε τις τελευταίες εβδομάδες και που έφερνε στις συνεδρίες του ελπίζοντας να ανακουφιστεί. Για πόσο ακόμα θα πονάω;
- Μακάρι να είχα να σου δώσω μιαν απάντηση. Δεν ξέρεις πόσο πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σου απαντήσω, του είπα.
- Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα αντέξω άλλο αυτόν τον πόνο.
- Μην ξεχνάς πως έχεις αντέξει ως τώρα.
- Ναι αλλά δεν αντέχω άλλο. Ξυπνώ και δεν έχω διάθεση για τίποτε. Με το ζόρι ντύνομαι, με το ζόρι πηγαίνω στη δουλειά μου. Επιστρέφω στο σπίτι μου και βυθίζομαι στο σκοτάδι μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα. Είναι ζωή αυτό που ζω;
- Είναι μια ζωή σε πένθος Ηλία. Είσαι σε πένθος και αυτό είναι κάτι που απαιτεί χρόνο. Κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο χρειάζεται για να σταματήσεις να πονάς. Κάθε ένας πονά διαφορετικά τόσο σε ένταση όσο και σε διάρκεια.
- Δεν με ανακουφίζει αυτό που λες.
- Δεν σου το λέω για να σε ανακουφίσω. Σου το λέω για να το γνωρίζεις.
- Και σε τι με βοηθά να το γνωρίζω;
- Στο να είσαι πιο υπομονετικός και μαλακός με τον πόνο σου.
- Τον σιχαίνομαι τον πόνο μου, είπε θυμωμένος.
- Θα έπρεπε να αγκαλιάσεις τον πόνο σου. Είναι η απόδειξη του πόσο πολύ αγάπησες τη γυναίκα που δεν έχεις άλλο πια κοντά σου.
- Θα προτιμούσα να μην πονάω.
- Όλοι θα προτιμούσαμε να μην πονάμε. Δεν είναι όμως εφικτό.
- Κι όμως, ξέρω κάποιους που δεν πονάνε.
- Ή που δείχνουν ότι δεν πονάνε.
- Έστω κι αυτό.
- Και σε τι θα σε ωφελούσε να δείχνεις ότι δεν πονάς ενώ θα πονούσες;
Ο Ηλίας δεν είχε να μου δώσει απάντηση. Ίσως γιατί δεν υπήρχε απάντηση. Ίσως γιατί είχε αιφνιδιαστεί με την ερώτησή μου.
- Πάντως πονάω πολύ. Η καρδιά μου έχει γίνει κομμάτια. Από τη μέρα που έμαθε ότι με πρόδωσε έχω χάσει τα πάντα.
- Δεν έχεις χάσει τα πάντα Ηλία, νιώθεις ότι έχεις χάσει τα πάντα. Έχεις χάσει σίγουρα την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους και κυρίως στις γυναίκες. Έχεις χάσει τη διάθεση για μια επόμενη σχέση. Έχεις χάσει ίσως και το κέφι για τα απλά καθημερινά αλλά προς Θεού δεν έχεις χάσει τα πάντα.
Ο Ηλίας με κοίταζε λες και προσπαθούσε να πιστέψει αυτό το τελευταίο που του έλεγα για να πιαστεί από αυτό και να προχωρήσει. Θα περνούσαν αρκετές συνεδρίες μέχρι να ξαναβρεί το χαμόγελό του και να σταματήσει να πονά.
.
.
Το παιχνίδι
Ο Ηλίας, όπως και πολλοί άλλοι, υποφέρει από το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς. Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου ‘Αμπερντιν της Μεγάλης Βρετανίας ένας ψυχικός πόνος μπορεί να προξενήσει μεγάλο πόνο στην καρδιά σε σημείο που η ίαση της να κρίνεται δύσκολη έως και ανεπανόρθωτη. Γεγονότα όπως ένας χωρισμός, ένας θάνατος, μια ασθένεια πληγώνουν την καρδιά μας κυριολεκτικά με αποτέλεσμα να εμφανίζουμε συμπτώματα παρόμοια με αυτά του εμφράγματος μόνο που αυτά τα συμπτώματα δεν είναι εμφανή πάνω στην καρδιά.
Η θλίψη, η απόγνωση ο πόνος επηρεάζουν τη σωματική υγεία και έτσι διαψεύδεται το ρητό που θέλει το χρόνο να είναι ο καλύτερος γιατρός καθώς υπάρχουν πληγές που αργούν πολύ να γιατρευτούν ή που δεν επουλώνονται ποτέ. Πότε όμως πονάμε τόσο πολύ; Πονάμε όταν μας πληγώνουν, πονάμε όταν δεν μας αφήνουν να φύγουμε, πονάμε όταν εμείς δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να φύγει, πονάμε όταν μας εγκαταλείπουν, πονάμε όταν μας προδίδουν, πονάμε όταν μας εκμεταλλεύονται, πονάμε όταν μας αδικούν. Πονάμε επίσης όταν χάνουμε κάποιον ή κάτι, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αδιέξοδο, όταν είμαστε λίγο πριν το τέλος μιας σχέσης ή μιας κατάστασης.
Όταν πονά η καρδιά μας, νιώθουμε ότι διαλύεται και μαζί με αυτήν διαλυόμαστε κι εμείς. Άλλοτε ζητάμε βοήθεια και άλλοτε όχι. Έχει παρατηρηθεί ότι ο πόνος μας κάνει συχνά πιο σκληρούς απέναντι στους άλλους και μας ωθεί στο να θέλουμε να αποσυρθούμε από οποιαδήποτε επαφή. Και είναι σίγουρο πως ενώ θέλουμε να αποσυρθούμε, επιθυμούμε την ίδια στιγμή να μιλήσουμε για τον πόνο μας και την ιστορία του. Κάθε πόνος έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Όταν ο πόνος είναι χρόνιος τείνει να γίνεται αόρατος με κύρια συνέπεια για τους άλλους να συνηθίζουν να μας βλέπουν να πονάμε χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτό. Εκείνοι μαθαίνουν να μας βλέπουν να πονάμε κι εμείς μαθαίνουμε να μην περιμένουμε τη βοήθεια τους. Ο πόνος όμως υπάρχει μέσα μας ακόμα κι αν δεν υπάρχει για τους άλλους. Κι είναι τότε που το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς αφήνει το δικό του αποτύπωμα στην ψυχή μας.
Υστερόγραφο
Δεν ξέρω πώς σε βρίσκει η ανάγνωση αυτού του άρθρου… δεν ξέρω αν είσαι κι εσύ ανάμεσα σε αυτούς που βίωσαν πρόσφατα τη διάλυση μιας σχέσης... δεν ξέρω αν έχει γίνει κι η δική σου καρδιά κομμάτια... δεν ξέρω τέλος αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις έτσι ή αν σκοπεύεις να αλλάξεις όρους στο παιχνίδι της ζωής σου… η πρόσκλησή μου είναι να κάνεις το πρώτο βήμα που θα σε φέρει πιο κοντά στην αλλαγή…
Τι λες; Παίζουμε λοιπόν;
------------------
Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite με τίτλο "Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης" (πληροφορίες και online αγορά θα βρείτε εδώ)
.
.
Bίντεο, συνεντεύξεις και ομιλίες μου επισκεφτείτε το κανάλι μου στο You Tube.
