Κάθε δεύτερη Τρίτη στην Κουλτουρόσουπα
Κάθε φορά που έβλεπα τον Άρη, έβλεπα έναν άνθρωπο νευρικό, στα κόκκινα και με μια βιασύνη που κουβαλούσε μαζί του σκορπίζοντας την γύρω του. Ήταν πασιφανές ότι αυτός ο άνθρωπος βιαζόταν πολύ με συνέπεια να χάνει το νόημα της ζωής.
Τάχα Θέλω Να Σου Πω...
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα.
-Θέλω να ξεκινήσουμε αμέσως για να μη χάσουμε χρόνο από τη συνεδρία μας, είπε ο Άρης χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχε φτάσει στο γραφείο μου αργοπορημένος κατά 15’. Ήταν κάτι που δεν συνήθιζε να κάνει και κυρίως που δεν επέτρεπε στον εαυτό του. Έδειχνε αγχωμένος και αναστατωμένος. Του πρότεινα να πάρει μια ανάσα και να ηρεμήσει προτού ξεκινήσουμε. Εκείνος όμως αρνήθηκε οπότε η συνεδρία ξεκίνησε με τον ίδιο να περιγράφει πώς ήταν οι μέρες που είχαν μεσολαβήσει από την προηγούμενη συνεδρία. Όσο μιλούσε παρατηρούσα τη μη λεκτική του συμπεριφορά. Εξακολουθούσε να είναι αναψοκοκκινισμένος και λαχανιασμένος. Αν και ήθελε να δείξει μια χαρά, δεν ήταν. Κι εγώ δεν σκόπευα να το παραβλέψω.
-Αυτό που μάλλον δεν αντιλαμβάνεσαι είναι ότι μπορεί να νιώθεις μια χαρά όταν βιάζεσαι αλλά δεν δείχνεις μια χαρά, του είπα νιώθοντας υποχρέωση μου να του καθρεφτίσω αυτό που έβλεπα με μοναδικό στόχο να τον βοηθήσω.
-Τι εννοείς;, ρώτησε κοιτάζοντας με έκπληκτος. Την ώρα μάλιστα που με ρωτούσε έριξε μια κλεφτή ματιά στο ρολόι που υπήρχε στο μικρό τραπεζάκι δίπλα του. Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή έμοιαζε να βιάζεται. Λες και δεν ήθελε να χάσει λεπτό από τη συνεδρία μας. Λες και δεν αντιλαμβανόταν πως με το να βιάζεται τόσο πολύ, έχανε την ουσία αυτού που συνέβαινε εκείνη την ώρα μεταξύ μας.
-Δείχνεις αγχωμένος, αναστατωμένος και το χειρότερο είναι ότι μεταδίδεις αυτό το άγχος σου στον άλλον. Έχεις σκεφτεί ποτέ τι νιώθουν οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου όταν σε βλέπουν τόσο αγχωμένο και βιαστικό; ,συνέχισα.
-Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι προσπαθείς να μου πεις, είπε. Προφανώς δεν είχε να μου δώσει απάντηση στο ερώτημα που είχα θέσει. Ανέλαβα λοιπόν να το κάνω εγώ ελπίζοντας να ανοίξω το δρόμο σε δικές του επόμενες σκέψεις.
-Είμαι βέβαιη ότι κάποιοι εκνευρίζονται, άλλοι αναστατώνονται και κάποιοι βιάζονται κι αυτοί λες και είναι μεταδοτική η νευρικότητα και η βιασύνη που έχεις.
-Κι εσύ έτσι νιώθεις; Είσαι εκνευρισμένη μαζί μου;, ρώτησε προσπαθώντας για άλλη μια φορά να στρέψει την προσοχή οπουδήποτε αλλού αρκεί να ήταν μακριά από τον ίδιο.
-Προτού σου απαντήσω θα σου ζητήσω να μείνουμε για λίγο σε αυτό που έγινε σήμερα. Ήρθες αργοπορημένος στη συνεδρία σου.
-Μα είχε πολλή κίνηση και δεν έβρισκα να παρκάρω, έσπευσε να δικαιολογηθεί.
-Μη βιάζεσαι να δικαιολογήσεις τη συμπεριφορά σου και κυρίως μη με διακόπτεις, του είπα. Αν και ζήτησες συγνώμη για την αργοπορία σου αγνόησες εντελώς το πώς ήσουν μέσα σου και ζήτησες – για να μην πω απαίτησες – να ξεκινήσουμε τη συνεδρία παρά τη δική μου προτροπή να πάρεις μια ανάσα και να ηρεμήσεις. Το αρνήθηκες ισχυριζόμενος ότι είσαι μια χαρά.
-Μα ήμουν μια χαρά.
.
.
-Επιμένεις ότι ήσουν μια χαρά ενώ εγώ έβλεπα το ακριβώς αντίθετο. Έβλεπα έναν άνθρωπο νευρικό, στα κόκκινα και με μια βιασύνη που έφερε μια άλλη ενέργεια στο χώρο.
-Άρα δεν ένιωσες καλά;
-Αν και δεν είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το πώς νιώθω εγώ, θα συμφωνήσω μαζί σου. Δεν ένιωσα καλά. Ένιωσα ότι ασυναίσθητα ακουμπούσες πάνω μου τη δική σου βιασύνη κι εγώ δεν έχω καμία απολύτως πρόθεση να λειτουργώ λες και με κυνηγούν. Ούτε καν στο χρόνο δεν επιτρέπω να με κυνηγά, του είπα ελπίζοντας να τον προβληματίσω.
-Πώς τα καταφέρνεις; Εγώ νιώθω ότι ο χρόνος με κυνηγά διαρκώς.
-Ο χρόνος δεν κυνηγά κανέναν. Κάνει απλώς τη δουλειά του. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς με το χρόνο.
-Κι αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι εγώ μάλλον δεν κάνω κάτι καλά.
-Δεν σέβεσαι το χρόνο. Ούτε καν τους δικούς σου χρόνους δεν σέβεσαι. Βιάζεσαι διαρκώς λες και δεν υπάρχει αύριο, λες και δεν υπάρχει επόμενη στιγμή. Και ξέρεις τι λένε για όποιον βιάζεται.
-Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει…
-Κι όποιος βιάζεται χάνει το τώρα που είναι τελικά το μόνο σίγουρο που έχει στα χέρια του.
Άφησα τον Άρη να σκέφτεται την τελευταία μου φράση. Είχε πολλά να σκεφτεί και ακόμα περισσότερα να επεξεργαστεί. Έπρεπε επιτέλους να αποφασίσει αν θα συνέχιζε να βιάζεται αγνοώντας τις συνέπειες αυτής της βιασύνης ή αν θα άλλαζε κάτι στη σχέση του με το χρόνο και επομένως με τον ίδιο του τον εαυτό. Είχε πολλά να δει μετά από αυτή τη συνεδρία.
Τάχα θέλω να σου πω… όποιος βιάζεται…
Δείτε όλα τα άρθρα της Ν.Β. με μια ματιά εδώ
"Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης": Διαβάστε το βιβλίο μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite (πληροφορίες και online αγορά, εδώ) 
.
-Bίντεο, συνεντεύξεις, ομιλίες επισκεφτείτε το κανάλι μου στο You Tube.
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..