Όταν στις 23 Μαρτίου ανακοινώθηκε η Μαύρη Ντίνα, πανικοβληθήκαμε. Στο messenger βάζαμε με τα κορίτσια μου στοίχημα, ποια θα αυτοκτονήσει πρώτη. Ελισσάβετ, απόδοση 1,20. Ιζαμπέλα γλωσσοκοπάνα, 1,50. Ασπασία Μήτρογλου, 2,50. ΖουμπουρλοΓεωργία,40,00. Silent killer Βίκυ, ΔΠ, αυτή θα κάνει τον κορωνοϊό να αυτοκτονήσει.
Περνώντας οι μέρες, το ματς ήρθε τούμπα, σαν τον τελικό τσου-λου του 2005. Όχι μόνο δεν έπεσαν στα χάπια, αλλά τις ακούω όλες από σκάιπ, έχουν γίνει πιο ζεν από τον Μίστερ Μιγιάγκι.
Το συζητούσα χτες με τη Μάγδα τη μαγουλού και κατάλαβα πώς λειτουργεί το πράγμα, όταν θυμήθηκα την τελευταία δική μου Μαύρη Ντίνα.
7 Ιουνίου του 2002
Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη λύση, παιδί μου. Θα πρέπει να μείνεις 14 μέρες σε αυστηρή κατάκλιση.
Με τα λόγια αυτά με αποχαιρέτησε στο ιατρείο του ο κύριος Χάρης, ένας ορθοπεδικός στρουμπουλός, καπνιστής, μ’ ένα βουνό νουαζέτες στο τραπέζι του. “Αυτός είναι γιατρός”, έλεγε τότε ο μπαμπάς μου. “Άπλας, λεβεντιά, όχι σαν κάτι άλλους που σου λένε πρόσεχε αυτό, κόψε εκείνο και περιόρισε το άλλο”.
(Σ.Σ.: Τώρα ο μπαμπάς μου και ο κύριος Χάρης είναι διπλανά κρεβάτια στην Αρωγή Εβρομέντικα, ή Γιουρομέντικα, ούτε ξέρω).
Δυο μέρες νωρίτερα είχα σπάσει ένα σπόνδυλο κάνοντας ανάποδο ψαλίδι στο τσιμέντο για να πουλήσω μούρη στην Ασημίνα.
“Χάρη, εσύ είσαι”; “Όχι”, λέει ο τύπος με το δρεπάνι, “αλλά κοντά έπεσες”.
Κατάκλιση
Πάντα ήμουν φυτουκλάκι, αλλά δεν ήξερα κι όλες τις λέξεις. Τι να είναι κατάκλιση; Όπως λέμε κατακλυσμός; Δηλαδή θα μπω στη μπανιέρα και δεν θα βγω για 14 ημέρες; Μα θα βγω ζαρωμένος σαν ψαροντουφεκοστολή. Μετά είδα τη γνωμάτευση και διαπίστωσα ότι γράφεται με γιώτα. Πώς ακριβώς έβγαλα γράμματα γιατρού άπλα λεβεντιά στα 16 μου, δεν ξέρω, ακόμα το λέω στα κορίτσια για να κάνω μόστρα.
“Κατάκλιση”. Δεν ήξερα τι ακριβώς είχε διατάξει ο γιατρός, αλλά το οξύ φιλολογικό μου αισθητήριο μού έλεγε να προσέχω. Οι λέξεις από “κατά” σημαίνουν κάτι κακό. Καταστροφή, κατάρρευση, κατασπατάληση που έλεγε τότε ο Σημίτης, γ*μώ την καταδίκη μου.
.
.
Ξάπλα?!?!?!
Δεκατέσσερις ημέρες αυστηρό κρεβάτωμα, κατακαλόκαιρο, με μόνη παρέα Μουντιάλ 2002 Κορέα Τζαπάν, πρωινές ώρες ευτυχώς, και την εφαρμογή μουντιάλ στο κινητό Έριξον Τ20 “ με πορτάκι, κοπελιά” (βλ. So you think you can teach: Τριών Ιεραρχών: Μέρα εκκλησιασμού) να μου στέλνει ειδοποιήσεις για τα γκολ, γραμμένες μάλλον από τον κυρ-Θόδωρο που είχε το περίπτερο στη Μερκουρίου: “Senegali-Ourouguai, to 3-3 o Rekompa me penalti”. Μόνη μου παρηγοριά για να περνάει η ώρα ήταν η φλογέρα από το δημοτικό. Έπαιζα το “Ξενυχτάω” του Τσαλίκη και το “Μωρό μου” των One σε τσοπανορεμίξ.
Δεκατέσσερις μέρες χωρίς τον ήλιο, τους homies μου και την αγαπημένη μου Ασημίνα με το μαλλί ξανθοποκαχόντας και τα σπυράκια στα μάγουλα. Έχταχτα.
What’s more, ο Θεός που θέλει πάντα να δοκιμάζει τους εκλεκτούς του, φρόντισε να τοποθετήσει το μπαλκόνι μου ακριβώς πάνω από το σχολείο μου, με το ίδιο atttitude“με-τρώει-ο-κώλος-μου-για-μανούρα” με το οποίο πήγαν οι Ιρανοί κι έβαλαν τη χώρα τους δίπλα στις αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή.
Έχετε ακουστά το μαρτύριο του Ταντάλου;
Χωρίς νερό μπορώ
Ο Τάνταλος ήταν ένα από τα πολλά εξώγαμα του Δία, χωρίς τα οποία η ογκώδης ελληνική μυθολογία θα είχε μέγεθος πτυχιακής εργασίας στο ΕΑΠ, προπάππος του Αγαμέμνονα, προ-προπάππος του Ορέστη (“δεν υπάρχει αμφιβολία, όλο το σόι είναι χτυπημένο” –Ελένη Βλαχάκη). Ήθελε να δείξει ότι οι θεοί είναι ηλίθιοι, οπότε είπε να ψήσει τον γιο του στα κάρβουνα και να τους κάνει το τραπέζι. Σιγά μην το καταλάβουν, σκέφτηκε. Κι όμως, εκτός από τη Δήμητρα, που είχε ντέρτια για τη Φόνη, ξεχάστηκε, και τσιμπολόγησε μια μπουκίτσα δελτοειδή, οι άλλοι τον ψυλλιάστηκαν, τον άρπαξαν απ’ το σβέρκο και τον έχωσαν διψασμένο κορακιασμένο σε μια λίμνη με νερό, που όμως εξαφανιζόταν όποτε έσκυβε να πιει.
Μαρτύριο των πειρασμώνε.
Αυτό ζει κι ένας δεκαεξάχρονος κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο πάνω από το σχολείο, όπου οι homies του παίζουν μπάλα και γκομενιάζουν, κι αυτός ακούει τη φωνή της Ασημίνας με γέλιο Τζάνις, προφανώς με τον Αλέξη τον Φαρμάκη να της βάζει χέρι.
Με τον Αλέξη είχαμε κόντρα για την Ασημίνα από τότε που του είπα μια μέρα μετά το σχόλασμα “κάνε ρε λίγο ότι σε δέρνω, για να με δει η Ασημίνα”, κι αντί γι’ αυτό εκείνος με έδειρε κανονικά.
21 Ιουνίου 2002
Λήξη Town Bell. Φτιαγμένος από το γκολ-φάουλ του Ροναλντίνιο απέναντι στον γεροΘαλασσάνθρωπο, τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία των τερματοφυλάκων, ετοιμάζομαι να βγω βόλτα. Λεμόνι στο μαλλί για να στέκεται, γιατί ο Βέλλα Φλεξ μετά δυο βδομάδες είχε γίνει σαν ξεραμένη ούχου, κάνω μια ρουλέ τουρνέ γύρω από το σχολείο μου και εισπράττω την αγάπη των homies.
Ένιωθα μια ηρεμία, σαν να μην το είχα καθόλου ανάγκη πλέον όλο αυτό το τζέρτζελο. Σαν πλατωνικός δεσμώτης που είχε δει το φως, όχι βγαίνοντας από το σπήλαιο, αλλά μπαίνοντας μέσα σε αυτό, όπως είπε δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, με αφορμή τη νέα καραντίνα, ο προπονητής μου στην ομάδα στίβου του ΑΠΘ, ο Λάζαρος.
Freeze frame. Βλέπω μπροστά μου την Ασημίνα. 1vs1. Ποτέ δεν είχα ξαναπετύχει μόνη της την Ασημίνα. Πάντα συνοδευόταν από τo club de las feas, δημιουργώντας έτσι το πρώτο cheerleader effect που είχαμε ζήσει.
Τώρα η μπάλα ζεματάει.
Προσπερνάω.
“Γιάννη, γιατί με προσπερνάς και δεν μου μιλάς; Σου έκανα κάτι;”. Ρώτησε ποιος, η Ασημίνα, που μέχρι χτες πέθαινε στα γέλια όποτε έβλεπε τη φάτσα μου. Και δεν μ’ ένοιαζε. Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν με ένοιαζε για κάτι.
Αδιαπέραστη πανοπλία η Μαύρη Ντίνα.
Κάτι ξέραν οι Uriah heep.
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
8 Comments
ΦΟΝΗ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ
April 2, 2020 10:13 amkorakakis-leon
April 2, 2020 10:23 amvazo k mail m stile apantisi
Backdoor Nikitas
April 2, 2020 11:54 amΒΓΕΣ ΜΠΑΜΠΗ
April 2, 2020 12:33 pmRoilos@kastoria
April 2, 2020 1:00 pmΆγριες Χοντρομέλισσες
April 3, 2020 3:52 pmΑνίσχυρος Μεγιστάνας
April 3, 2020 4:27 pmΑλλά βέβαια όλα αυτά θεωρούνται από συνωμοσία, μέχρι προδοσία. Μη φοβού όμως αδέρφια, εδώ θα είμαστε και το καλοκαίρι και το χειμώνα. Κι όσο χρειαστεί. Δε θα μας σκοτώσει ούτε ο Κορονοϊός, ούτε η κρίση. Μόνοι μας όλοι σας.
MPAMPIS PUTSMEISTER
April 8, 2020 9:17 am