Η μαύρη Παρασκευή, ο θάνατος του Κάστρο... κι ο «φτασμένος» ποιητής. Απο τη στήλη «lacrimae rerum» του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου.
Ελλάδα 2016.
Μια ανταπόκριση... για την μιζέρια και τον μιμητισμό... από την Ελλάδα του 2016.
Ο όχλος αποπροσανατολίζεται και διχάζεται για μία ακόμα φορά!
Οι διχασμοί συμφέρουν την εκάστοτε εξουσία...
Μαύρη Παρασκευή και στην αγορά της Θεσσαλονίκης επικρατεί το αδιαχώρητο. Ο ένας σπρώχνει τον άλλον για να προλάβει. Κάθομαι να πιώ έναν καφέ στο κέντρο της πόλης και κάνω το λάθος να ανοίξω τον υπολογιστή μου. Τα ερωτήματα στα μέσα της κοινωνικής βλακείας πέφτουν βροχή!
Βλάκας είμαι κι εγώ που δεν αποχωρώ από όλα...
Γιατί όμως δεν αποχωρώ;
Συγγραφέας είμαι και θέλω να πουλήσω κανένα βιβλίο...
Οι απαντήσεις αυτού... που του κόβουν την σύνταξη, αυτού... που δεν έχει δουλειά εδώ και καιρό, αυτού... που έχασε την δουλειά του πρόσφατα, του βολεμένου... αναμενόμενες, εύκολες και καθόλου πρωτότυπες.
Ένα ερώτημα βασανίζει την ελληνική κοινωνία: “οι εκπτώσεις τελικά είναι αληθινές ή ψεύτικες;”
Σχεδόν κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτούς που τρέχουν να ψωνίσουν! Κανείς δεν τους χαρακτήρισε βλάκες και ηλίθιους! Βλάκες και ηλίθιους δεν ονομάσαμε ποτέ κι εκείνους που έπαιρναν τα περίφημα εορτοδάνεια και διακοποδάνεια!
Δημοκρατία έχουμε!
Ο καθένας μπορεί να τρέχει να ψωνίσει την μαύρη Παρασκευή, να μένει νηστικός την κόκκινη Κυριακή και να δημιουργεί πράσινες Τετάρτες, καφέ Δευτέρες...
Κάτω τα χέρια από τους ψηφοφόρους!
Και μέσα στον πανικό της μαύρης Παρασκευής έρχεται και το μαύρο νέο και κάθεται πάνω από τις πολύχρωμες σακούλες με τα ψώνια. Πεθαίνει ο Φιντέλ Κάστρο! Για όλους άραγε ήταν μια μαύρη είδηση; Το διαδίκτυο αφιερώνει. Τα δίνει όλα! Εγκώμια και κατηγόριες στις οθόνες μας, κυρίες και κύριοι. Μια κοινωνία της υπερβολής απολαμβάνει παρέα με την κακομοιριά της... στιγμές μεγάλης εκτόνωσης.
Παραγγέλνω δεύτερο καφέ...
Καλά... οι μορφωμένες αδερφές κάποιας ηλικίας ξεμωράθηκαν;
Βρίζουν χυδαία τον Κάστρο, βρίζουν χυδαία ένα νεκρό!
Κάποιοι “πνευματικοί” “άνθρωποι” της χώρας μας είναι αυτοί που ξεκινούν την κούρσα της χυδαιότητας και βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο!
Θα μπορούσες να το πεις διαφορετικά, άνθρωπέ μου!
Και κάτω από τις αναρτήσεις τους να γίνεται... χαμός!
Σας παραθέτω έναν μικρό διάλογο... Την ανάρτηση του “ποιητή” αρνούμαι να την αναπαράγω!
(Βρισκόμαστε στην προσωπική σελίδα ενός καταξιωμένου ποιητή. Ένα σχόλιο του για τον Φιντέλ Κάστρο έχει προκαλέσει πανικό σε υποστηρικτές του αποθανόντος, σε επικριτές και σε αδερφές που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.)
Σχολιαστής πρώτος: Συγγνώμη φίλε μου, αλλά μιλάμε για τον Φιντέλ Κάστρο! Δεν ξέρω αν το έκανε πράγματι και με ποιο σκεπτικό, αλλά βρίσκω το σχόλιο σου υπερβολικά αυτοαναφορικό και άστοχο.
(Μιλούν για τον διωγμό των ομοφυλόφιλων από τον Κάστρο!)
Ποιητής: Αυτός πρέπει να τον έπαιρνε.
Σχολιαστής δεύτερος: από ό τι διάβασα και ο Τσε το ίδιο έκανε.
(Δεν γίνεται σαφές στον αναγνώστη – θεατή αν ο Τσε ήταν ενάντια στους ομοφυλόφιλους ή αν τον “έπαιρνε” ο ίδιος.)
Σχολιαστής πρώτος: Για τον Λένιν έχει ακουστεί τίποτα;
(Ο πρώτος σχολιαστής ειρωνεύεται τους συνομιλητές του.)
Σχολιαστής τρίτος (απαντώντας σοβαρά): για τότε δεν ξέρω. Αλλά στη Ρωσία σήμερα δεν τρέφουν και μεγάλη συμπάθεια στους ομοφυλόφιλους.
(Σημείωση πρώτη: διόρθωσα τα ορθογραφικά λάθη.
Σημείωση δεύτερη: μετέφερα ένα μικρό μέρος του διαλόγου.
Σημείωση τρίτη: σκέπτομαι να το κάνω θεατρικό.)
Η πραγματικότητα ξεπερνά κι εμένα και την τέχνη και πολλούς άλλους...
Εύχομαι καλύτερες μέρες και νύχτες!
