«Η σπουδαία τέχνη της φαντασίας». Από τον Maco Grello.
“Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση”.
Όχι ότι χρειαζόταν να το μάθουμε από τον Αινστάιν, αλλά για να κάνω έναν πρόλογο στο θέμα...
Γεννιόμαστε όλοι ανεξαιρέτως με το μεγάλο ταλέντο της φαντασίας. Κάπου μέσα μας υπάρχει μια αστείρευτη λες πηγή και ξεχύνεται πρώτα στο μυαλό μας, μετά στα μάτια μας, στα χέρια μας, σε όλο μας το σώμα. Βλέπεις το παιδί, μωρό ακόμα, δεν ξέρει να περπατήσει και να μιλήσει, και βρίσκει εκατό τρόπους να παίξει με το παιχνίδι του. Δεν συναντάς ποτέ παιδί δίχως μεγάλη φαντασία. Πασχίζουν οι μεγάλοι να του μάθουν να παίξει με έναν και μόνο τρόπο, τάχα το σωστό, «εδώ, πάτα αυτό το κουμπί, γύρνα αυτόν το διακόπτη». Μάταια, το παιδί γυρίζει τούμπα το παιχνίδι, το κουνάει πάνω κάτω, το βάζει στο στόμα του, το πετάει στο πάτωμα να δει τι θόρυβο θα κάνει... Αν ξαφνικά η βαρύτητα καταργηθεί και τα πράγματα αρχίσουν να πετάνε, οι μισοί ενήλικες θα πάθουν συγκοπή από τον φόβο τους. Τα παιδιά θα γελάνε και θα βρουν καινούριους τρόπους να παίζουν. Θα προσαρμοστούν άμεσα γιατί δεν βάζουν όρια, δεν έχουν φραγμούς, γιατί αφήνουν ανεξέλεγκτη την φαντασία τους και ζουν τη στιγμή στο έπακρο.
Τι γίνεται λοιπόν η φαντασία όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος; Υπάρχει ένα απύθμενο πηγάδι και χάνεται μέσα μας; Ή μήπως παραμένει κάπου μέσα μας φυλακισμένη; Της χτίζουμε ένα κελί με «πρέπει», με «έτσι γίνεται», με «δεν μπορεί» και την κρατάμε αλυσοδεμένη. Καμιά φορά αν από κανένα παραθυράκι ξεπηδήσει, λέμε «μου ήρθε μια ιδέα» και όλοι απαντάνε «καλά δεν πας καλά, πως σου ήρθε αυτό»! Σαν να έχουμε κάνει όλοι μας μια κρυφή συμφωνία, πως όλα είναι όπως είναι και τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, όλα είναι όπως είναι και πρέπει να τα βλέπουμε μόνο με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Όποιος σπάει αυτή τη συμφωνία δεν μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους. Μπορεί να τραβήξει το δρόμο της κατηφόρας, θα χλευαστεί για τις παράξενες σκέψεις του, θα τον φωνάζουνε τρελό και κάποια στιγμή ίσως το πιστέψει και ο ίδιος. Μπορεί να πάρει τον ανήφορο και να γίνει καλλιτέχνης, να γράφει ποιήματα ή να ζωγραφίζει, να γίνει ηθοποιός ή μουσικός και την τρέλα του να την φωνάζουν οι άνθρωποι «δημιουργικότητα», τις ενοχλητικές ιδιοτροπίες του να τις φωνάζουν «εκκεντρικότητα». Και για όλα αυτά που πολλοί πέθαναν καταδιωγμένοι από την κοινωνία άλλοι να θεοποιηθούν. Ένα κοινό όμως έχουν αυτοί που οι άνθρωποι που ανέβηκαν στην βαθμίδα των λίγων εκλεκτών , με αυτούς που ρίχτηκαν στα Τάρταρα, πορεύονται μόνοι στην ζωή.
Η Δημιουργικότητα προέρχεται από την φαντασία και η φαντασία σημαίνει πνεύμα ελεύθερο. Πνεύμα δυνατό που γκρεμίζει τείχη που άλλοι μπορεί να έχτιζαν αιώνες πριν σπο εσένα, για σένα. Θα πει κάποιος τι με νοιάζει εμένα, η εργασία μου δεν απαιτεί να είμαι δημιουργικός, ή τι να δημιουργήσεις στην Ελλάδα που δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει αύριο. Την φαντασία δεν την καλουπώνεις για να βγάλεις λεφτά, δεν την κατευθύνεις εύκολα για να εξυπηρετήσεις τους ανόητους σκοπούς σου. Το να αφήσεις την φαντασία σου ελεύθερη είναι μεγάλη απόφαση και σε ακολουθεί παντού. Στον τρόπο που δουλεύεις, γιατί θα καταλάβεις πως η δουλειά δεν γίνεται μόνο με τον τρόπο που σε έμαθαν και ως δια μαγείας μπορεί να γίνει ευχάριστη. Στον τρόπο που περπατάς, γιατί ξαφνικά μπορεί επιστρέφοντας στο σπίτι να κάνεις ισορροπία στην άκρη του πεζοδρομίου ή να παίζεις κουτσό στις πλάκες του. Γιατί όχι; Αφου σε κάνει και γελάς! Στον τρόπο που κάνεις σεξ, αυτοί που κοκκινίζουν και νομίζουν πως είναι απλά μια κακή λέξη σίγουρα δεν το απολαμβάνουν τόσο όσο αυτοί που ακούν την φαντασία τους. Η φαντασία σου λέω, είναι ελευθερία, είναι η ενέργεια του Θεού. Την αφήνεις να υπάρχει στη ζωή σου; Καταδικάστηκες να ζεις ενώ οι άλλοι δίπλα σου πεθαίνουν.
.
Θα έπρεπε κανονικά να υπάρχουν σεμινάρια φαντασίας. Θα έπρεπε να κάθονται στα θρανία οι εξυπναράδες οι μεγάλοι και δάσκαλοι να είναι τα παιδιά. Αντί στο μάθημα να διδάσκεται ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα, να διδάσκεται ο μη τρόπος, οι χαοτικές δυνατότητες του κάθε δευτερόλεπτου. Θα μάθαιναν οι άνθρωποι πως με τις ίδιες καταστάσεις που τους κάνουν να στεναχωριούνται, μπορούν ταυτόχρονα και να βρίσκουν την θετική πλευρά. Θα τους μάθαιναν τα παιδιά πως είναι εντάξει να κλαις, είναι εντάξει και μετά από ένα λεπτό να το έχει ξεχάσει και να γελάς σαν να μη συνέβη τίποτα. Θα διδάσκονταν πως δεν είναι απαραίτητο να συνεχίσεις την ζωή σου όπως την ξέρεις μέχρι στιγμής επειδή συνήθισες, θα μάθαινες να μην φοβάσαι την αποτυχία, να μη σε αγχώνει το καινούριο αλλά να σε γοητεύει. Ξέρουν τα παιδιά τόσους τρόπους για να τα καταφέρουν γιατί έχουν ελεύθερο μυαλό. Οι πιο καλοί μαθητές, αυτοί που μπορούν να ξαναγίνουν παιδιά στην καρδιά και ταυτόχρονα μπορούν να προχωρήσουν την σκέψη τους στα ζητήματα των μεγάλων είναι οι σοφοί της εποχής μας. Ήταν και θα είναι οι σοφοί όλων των εποχών.
“Η Φαντασία είναι το μοναδικό όπλο στον πόλεμο κατά της πραγματικότητας”. Είπαν στην Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Αν δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε και θέλετε να ανακατέψετε το μυαλό σας, δείτε την ταινία.
========================================================
# MacoGrello #kulturosupa #κουλτουρόσουπα #φαντασία
#παιδί #άνθρωπος #ελευθερία
