Πίσω στο 1939 ιδρύθηκε μία εκ των σημαντικότερων δισκογραφικών εταιρειών στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας. Οι Alfred Lion και Max Margulis με περίσσια αγάπη για τη jazz και με αφορμή τις χαρακτηριστικές από τις μπλουζ κλίμακες μπλε νότες, ονόμασαν την εταιρεία Blue Note . Η πρώτη τους ηχογράφηση ήταν το Summertime από τον Sidney Bechet και η hot jazz άρχιζε να φλέγεται τις πρώτες πρωινές ώρες για λογαριασμό της Blue Note. Μουσικοί που όλο το βράδυ δούλευαν περνούσαν από το κατώφλι του στούντιο για μια ηχογράφηση που το αποτέλεσμα ήταν πάντα ένα ζεστό και ομογενοποιημένο άλμπουμ.

Ο άλλοτε πολυπόθητος μήνας του χρόνου φτάνει στο μεταίχμιο του. Ένας Αύγουστος οικεία αποπνικτικός. Καλός μήνας αλλά σε βάζει και σε περίεργες σκέψεις, αφού «κι από Αύγουστο χειμώνα».

Ήταν πριν χρόνια στο νησί. Η ακμαιότατη γιαγιά Αναστασία –Χατζούδα για το χωριό, ένεκα το προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα - ζούσε ακόμη. Στα 78  θαυμαστά της χρόνια, το «διαόλου κάλτσα» που τη συνόδευε στο βίο της, κρατούσε σθεναρά, όσο κι η αξιοθαύμαστη υγεία της, «να ‘ναι καλά τα λουτρά!» Το σπιτάκι της δίπλα στο μώλο που κάθε Αύγουστο γινόταν η αγαπημένη οικογενειακή μας φωλιά, φαντάζει ακόμη στη μνήμη μου σαν βγαλμένο από παραμύθι. Κάτασπρο ασβεστωμένο με πράσινα παντζούρια, ροζ κεραμίδια, αυλίτσα με χτιστό φούρνο, ξύλινο τραπέζι με βασιλικό και ψάθινες καρέκλες κάτω από κληματαριά φορτωμένη τσαμπιά, παραδίπλα μια συκιά πελώρια και για φράχτη τριγύρω ξερολιθιά και φυτεμένα ζίννιες και μανουσάκια. Κι από πίσω ο μπαχτσές και τα μυρωδικά… Και πιο πίσω τα πλατάνια με το ρέμα… Κι από μπροστά η θάλασσα-κρύσταλλο κι η βάρκα του παππού στο μώλο… Δεκατρία μετρημένα βήματα από την αυλόπορτα…

Κυβερνητική μικροπρέπεια δίχως όρια, ακόμα και αν είσαι η Χαρούλα Αλεξίου. Άρθρο του Μιχάλη Σκολιανού, δικηγόρου.