Θείος ανακάλεσε τη δωρεά μονοκατοικίας προς την ανιψιά του - Τον πέταξε έξω από το σπίτι και τον μάζεψε ο καφετζής της πόλης που του έδωσε μια γκαρσονιέρα για να μένει.

 Αυτή η τοιχογραφία, που είναι ταυτόχρονα φόρος τιμής στους υγειονομικούς και ανάδειξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Πορτογαλίας, θα συνοδεύει τον οποιονδήποτε

Ο Αντώνης επηρεάζεται πολύ από τα πρώιμα βιώματα της ζωής του και επιλέγει ασυνείδητα να τα επαναλάβει αν και γνωρίζει καλά ότι του προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα. Θα χρειαστεί να βγει από τη ρουφήχτρα της καταναγκαστικής επανάληψης, δηλαδή της τάσης να επαναλαμβάνουμε τραυματικές εμπειρίες δημιουργώντας καταστάσεις στο εδώ και τώρα που μας θυμίζουν κατά πολύ τα πρώτα τραύματα. Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου,

Η Ειρήνη πλησιάζει τα 50. Είναι μια ευαίσθητη γυναίκα που νοσταλγεί παλιότερες μέρες της ζωής της και θυμάται γεγονότα που τα πράγματα ήταν καλύτερα σε σύγκριση με το παρόν. Τελικά είναι κακό να νοσταλγούμε ή όχι;  Άρθρο της ψυχοθεραπεύτριας Νέλης Βυζαντιάδου.

 Φυτεύοντας έναν σπόρο μαθαίνεις πως μια προσπάθεια σου για να ευδοκιμησει θα χρειαστείς κατάλληλο έδαφος,νερό, φως... Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα χρειαστείς γνώση και υπομονή. 

 Η αλήθεια είναι πως τα φιλιά μπορεί να μην είναι και τόσο ασφαλή από πλευράς υγιεινής όταν δεν γνωρίζεις καλά τους ανθρώπους που φιλάς. Θα καταφέρουν άραγε σύντομα οι άνθρωποι να χαιρετιούνται και πάλι φιλώντας ο ένας τον άλλο χωρίς να φοβούνται;

 «Αυτό είναι το πρόσωπο μου. Όχι το άλλο μου πρόσωπο. Το πρόσωπο μου τώρα. Το κουρασμένο μου πρόσωπο. Το πονεμένο μου πρόσωπο»... τα λόγια της αναισθησιολόγου Βάσιας Πάσχου συγκλονίζουν. Εργάζεται σε νοσοκομείο της Οξφόρδης εδώ και πέντε χρόνια, αφού πήρε την απόφαση να αφήσει την Ελλάδα και το νοσοκομείο, του Ρίου, στην Πάτρα, όπου εργαζόταν ως γενική χειρουργός.